Η Πολεμική Αεροπορία σχεδιάζει να αποκτήσει νέα όπλα για F-16 και F-35



Όπλα αξίας τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου ευρώ για τα αναβαθμισμένα F-16 Viper καθώς και τις παλαιότερες εκδόσεις του μαχητικού, αλλά και για τα F-35 που θα αποκτήσει στα τέλη της δεκαετίας η Ελλάδα, σχεδιάζει να αποκτήσει το αεροπορικό επιτελείο, κλείνοντας μια «τρύπα» που δημιουργήθηκε στα χρόνια της κρίσης και των σχεδόν ανύπαρκτων αμυντικών προϋπολογισμών. 


Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες για την προτεραιοποίηση των αναγκών του σε όπλα και πυρομαχικά και η «λίστα» βρίσκεται πια στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας.

Οι επίσημες ανακοινώσεις αναμένεται να γίνουν κατά το πρώτο δίμηνο του νέου έτους, όταν ο Νίκος Δένδιας θα παρουσιάσει αναλυτικά το εξοπλιστικό πρόγραμμα της «Ατζέντας 2030», ωστόσο, ορισμένα στοιχεία όπως αριθμοί βλημάτων, εκδόσεις και άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά θα παραμείνουν απόρρητα, καθώς αυτοί οι φόρτοι θα αποτελούν τα κύρια όπλα της πολεμικής αεροπορίας. 

Σύμφωνα με όσα πληροφορείται η «Κ», το «καλάθι» περιλαμβάνει τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς τύπους όπλων, όπως βλήματα αεροπορικής υπεροχής, πυραύλους κατά χερσαίων στόχων αλλά και επιφανείας, stand off όπλα και αντί-ραντάρ. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι όλα τα παραπάνω αποδεσμεύονται για την Ελλάδα καθώς έχει εξασφαλιστεί το πράσινο «φως» των Αμερικανών, ενώ, για ορισμένα υπάρχει και η σχετική έγκριση της αρμόδιας επιτροπής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Αυτό που μένει να διευκρινιστεί είναι αν θα αγοραστούν όλα τα όπλα τα οποία έχουν αποδεσμευτεί και σε ικανές ποσότητες ή θα γίνει επιμερισμός σε βάθος δεκαετίας, ανάλογα με τις επιχειρησιακές ανάγκες. 

AIM-120D AMRAAM

Αρμόδιες πηγές αναφέρουν στην «Κ» ότι μετά τον ευρωπαϊκό πύραυλο μέσου βεληνεκούς Meteor που εξοπλίζει τα Rafale της 332 Μοίρας, η Ελλάδα εξασφάλισε την αποδέσμευση του αμερικανικού ΑΙΜ-120D AMRAAM για τα F-16 Viper, που σύντομα θα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού στόλου μαχητικών αλλά και για τα F-35. Πρόκειται για ένα όπλο ικανό να προσφέρει αεροπορική υπεροχή, που θα ενισχύσει σημαντικά την αποτρεπτική ικανότητα της πολεμικής αεροπορίας. Η εμβέλεια του AIM-120D είναι διπλάσια από την έκδοση C-7 που υπάρχει ήδη στο ελληνικό οπλοστάσιο και σύμφωνα με πληροφορίες, η περιοχή μηδενικής διαφυγής (no escape zone) ξεπερνά τα 30 χιλιόμετρα. Ακόμη, διαθέτει διπλό data link, προηγμένο σύστημα πλοήγησης μέσω GPS και ταχύτητα που αγγίζει τα 4 Mach. Την αποδέσμευση του AIM-120D είχε ζητήσει και η Τουρκία, λαμβάνοντας, όμως, αρνητική απάντηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το «πακέτο» θα περιλαμβάνει, σύμφωνα με πληροφορίες, και τη νεότερη έκδοση του θρυλικού Sidewinder, τον πύραυλο AIM-9X. Πρόκειται για το βασικό όπλο αέρος – αέρος μικρής εμβέλειας που χρησιμοποιεί σχεδόν το σύνολο των χρηστών F-35. Ο ΑΙΜ-9Χ παρουσιάστηκε στην πολεμική αεροπορία πριν από περίπου ένα έτος, ως το κύριο Α/Α όπλο των Lightning II αλλά και με τη δυνατότητα επίγειας εκτόξευσης του. 

JASSM, HARPOON, AARGM

Στη «λίστα» της πολεμικής αεροπορίας υπάρχουν τρία ακόμη σημαντικά όπλα. Οι πύραυλοι μακρού πλήγματος JASSM για τα F-16, για τους οποίους το επιτελείο έχει ήδη ενημερωθεί για κόστη και διαθεσιμότητα από τους Αμερικανούς, οι RGM-84 HARPOON που θα «ξεκλειδώσουν» την παράμετρο ναυτικής κρούσης στα F-16, η οποία ήταν «αποκλειστική» αρμοδιότητα των Mirage και έπειτα των Rafale και τέλος οι προηγμένοι πύραυλοι αντί-ραντάρ AGM-88E AARGM για τις επιχειρήσεις καταστολής εχθρικής αεράμυνας (SEAD/DEAD). 

Παράλληλα, συνεχίζονται οι διαδικασίες πιστοποίησης των ισραηλινών Rampage ενώ, σύντομα οι συλλογές SPICE 1000/2000 θα βρίσκονται στο οπλοστάσιο της πολεμικής αεροπορίας.

Είναι προφανές ότι ο προϋπολογισμός του ενός δισεκατομμυρίου δεν καλύπτει όλες τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας σε σύγχρονα όπλα, ωστόσο, ο σχεδιασμός του επιτελείου περιλαμβάνει τη σταδιακή απόκτηση ικανού αριθμού και όλων των απαραίτητων τύπων σε βάθος χρόνου. Άλλωστε, η δυσκολία, όπως η ίδια η ιστορία έχει δείξει, δεν έγκειται στην απόκτηση αλλά στην υποστήριξη και επαναπιστοποίηση των βλημάτων και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η ηγεσία προσανατολίζεται σε σταδιακή προμήθεια του οπλισμού.