Ο Τούρκος εμπειρογνώμονας και πολιτικός αναλυτής Σουλεϊμάν Σεϊφί Ογκούν δήλωσε ότι η τρομοκρατική οργάνωση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) δεν θα ακούσει τις πρόσφατες εκκλήσεις που της απευθύνθηκαν να καταθέσει τα όπλα, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ισραήλ θα δεν συμφωνήσουν με αυτό, γράφει τουρκικό δημοσίευμα.
Ο Ογκούν επεσήμανε σε άρθρο στην εφημερίδα Yeni Şafak ότι η πρόσφατη επίθεση
στην τουρκική εταιρεία αμυντικών βιομηχανιών «TUSAŞ» αντανακλά δύο βασικούς
δρόμους:
«Ο πρώτος είναι ότι η τρομοκρατική οργάνωση PKK δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει
τα όπλα της και το δεύτερο είναι ότι υπάρχουν εξωτερικά μέρη που επηρεάζουν
την πορεία και το έργο της οργάνωσης για να συνεχίσει τις στρατιωτικές της
επιχειρήσεις, αν και οι δύο εξηγήσεις συγκλίνουν σε ένα σημείο που οδηγεί στο
ίδιο αποτέλεσμα, η παράλειψη ενός από αυτά μπορεί να χάσει την απαιτούμενη
βαθιά ανάλυση για να κατανοήσουμε τις διαστάσεις της κατάστασης.
Επηρέασε η «Αραβική Άνοιξη»
Ανέφερε ότι η περιοχή γνώρισε ριζικές αλλαγές μετά τα γεγονότα της «Αραβικής
Άνοιξης», ιδιαίτερα στο Ιράκ και τη Συρία, καθώς αυτές οι εξελίξεις επηρέασαν
τη θέση και την επιρροή της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK εκτός των τουρκικών
συνόρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περιοχές αυτές δεν ήταν καινούριες για την
οργάνωση, αλλά αποτελούσαν το προπύργιο της για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο ηγέτης της οργάνωσης, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, διέμενε για πολλά χρόνια στη
Συρία, περικυκλωμένος από μεγάλο αριθμό μαχητών του, και τα όρη Καντίλ ήταν
μια από τις σημαντικότερες κύριες βάσεις του.
Εξήγησε ότι παρά την εξωτερική εξάπλωση της οργάνωσης, έχει πολλά στρατόπεδα
εντός της Τουρκίας και οι επιθέσεις της κατευθύνονταν απευθείας μέσα στην
Τουρκία, στοχεύοντας στρατιωτικούς και πολιτικούς χώρους.
Σύμφωνα με τον Τούρκο αναλυτή:
Μετά το 2012, η τρομοκρατική οργάνωση PKK αναδιοργάνωσε τις τάξεις της και
εστίασε τη δραστηριότητά της στο Ιράκ και τη Συρία, όπου έδωσε μάχη κατά του
ISIS, το οποίο περιγράφεται ως τεχνητή οντότητα.
Ο αγώνας της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK κατά της ISIS και η ήττα της
συνέβαλαν στην αύξηση του επιπέδου της διεθνούς αναγνώρισής των Κούρδων και
στην ενίσχυση του καθεστώτος τους.
Παρουσιάστηκαν πολλά ντοκιμαντέρ στην παγκόσμια κοινή γνώμη, στα οποία η
εικόνα των μαχητών του ISIS, εκείνων που ήταν γνωστοί για τα μακριά, βάναυσα
γένια τους και την πώληση γυναικών στα σκλαβοπάζαρα, συγκρίθηκε με την εικόνα
των μαχητών του PKK, που έμοιαζαν σαν «είχε έρθει η άνοιξη στα βουνά τους», με
τα μαλλιά τους να πετάνε και να τα λούζουν μέσα στη φύση και τα αστραφτερά
δόντια στα χαμόγελά τους.
Αυτά τα ντοκιμαντέρ παρουσίαζαν επίσης άνδρες μαχητές από το τρομοκρατικό PKK,
οι οποίοι δείχνουν τόση αφοσίωση και σεβασμό στη φύση που δεν πετούν καν τα
τσιγάρα τους στο έδαφος για να προστατεύσουν το περιβάλλον.
Έμφαση δόθηκε στην κοσμικότητα και τον σεβασμό για τη φύση και τις
γυναίκες, με ιδιαίτερη προσοχή στην κοινότητα των Γιαζίντι, η οποία
κακοποιήθηκε σκληρά από το ISIS, και αυτά τα σύμβολα απευθύνθηκαν στις
ευαισθησίες της παγκόσμιας μεσαίας τάξης.
Με αυτόν τον τρόπο, το παλιό στερεότυπο που συνδέεται με την αυστηρή σταλινική
προσέγγιση του PKK απομακρύνθηκε και η οργάνωση εισερχόταν πιο κοντά στον
σύγχρονο κεντρισμό (μετριοπαθής πολιτική).
Γνωρίζουμε πλήρως ότι αυτοί που «ανάδειξαν» την τρομοκρατική οργάνωση PKK ήταν
αμερικανικοί και ευρωπαϊκοί κύκλοι.
Το Ισραήλ από πίσω
Ωστόσο, βλέπουμε σήμερα πιο καθαρά ότι ο κύριος και πιο βαθύς αναδείξας
είναι το Ισραήλ, το οποίο προωθεί μέσω καναλιών όπως η Εκκλησία της
Ανάστασης από τον πάστορα Μπρόνσον, ο οποίος είναι πολύ γνωστός σε εμάς, την
ιδέα ότι οι Κούρδοι αντιπροσωπεύουν τη «χαμένη τους δέκατη τρίτη φυλή».
Η κοσμική οργάνωση PKK όχι μόνο πολέμησε το ISIS, αλλά ύψωσε επίσης το
λάβαρο της καταπολέμησης όλων των μορφών πολιτικού Ισλάμ σύμφωνα με τις
δυτικές αξίες, συμπεριλαμβανομένης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
(Ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ του ISIS και της Μουσουλμανικής
Αδελφότητας; Ο Αϊμάν αλ Ζαουαχίρι δεν ήταν κάποτε εξτρεμιστής μαθητής του
Αιγύπτιου ιδεολόγου της Αδελφότητας, Σαγίντ Κουτμπ;)
Στην Τουρκία εμφανίστηκε επίσης ένα καθεστώς με ισλαμικό πολιτικό
προσανατολισμό, κάνοντας τη σύγκρουση μεταξύ του PKK και της Τουρκίας να
εμφανίζεται ως μέρος της έντασης μεταξύ κοσμικότητας και ισλαμισμού.
Την περίοδο εκείνη αναδείχθηκε ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών,
ο νεαρός και χαρισματικός Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο οποίος εισήχθη με τις ίδιες
αρχές.
Μέσω αυτού που ονόμασε «τουρκική τάση», ο Ντεμιρτάς προσπάθησε να
δημιουργήσει μια συμμαχία μεταξύ της τουρκικής και κουρδικής μεσαίας τάξης
μέσα σε ένα κοσμικό αριστερό κίνημα εμπνευσμένο από το κίνημα «Wok», με
κοσμικές και νεομπαγκανιστικές διαστάσεις. Φαίνεται ότι έχει σημειώσει
σημαντική επιτυχία σε αυτό το θέμα.
Ωστόσο, αυτή η κοσμητική και «βαφτιστική» επιχείρηση κατέρρευσε κατά τη
διάρκεια της κρίσης των χαρακωμάτων, με τουλάχιστον την τουρκική πλευρά της
επιχείρησης να πέφτει, ενώ οι πυλώνες της παραμένουν στη θέση τους στο Ιράκ
και τη Συρία.
Επιτάχυνση του ισραηλινού επεκτατισμού
Μετά τις 7 Οκτωβρίου, ο ισραηλινός επεκτατισμός άρχισε να επιταχύνεται,
ανοίγοντας νέους τομείς για το κουρδικό κίνημα.
Φαίνεται ότι η διαδικασία εξοπλισμού και επιδίωξης σχηματισμού κράτους
πλησιάζει στο τελικό της στάδιο στα εδάφη που ελέγχονται από την
τρομοκρατική οργάνωση PKK.
Είναι αφελές να υποθέσουμε ότι το Ισραήλ, που δεν μπόρεσε να εισέλθει στον
Λίβανο, θα μπορέσει να ανοίξει ένα άμεσο μέτωπο εναντίον της Τουρκίας.
Αλλά η πιθανότητα δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους που χωρίζει την Τουρκία
από τη Μέση Ανατολή και η μετακίνηση Κούρδων εντός της Τουρκίας για να
πυροδοτήσει έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Τούρκων και Κούρδων είναι μια
πιθανότητα που δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Όμως, είναι τόσο εύκολο να εφαρμοστεί αυτό το σενάριο;
Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές αυτού του σχεδίου θα πρέπει πρώτα να
πείσουν τη Ρωσία και, αν και δεν είναι αδύνατο, δεν είναι ούτε εύκολο.
Όσο για το Ιράν, λαμβάνοντας υπόψη τη συνεχιζόμενη εχθρότητα μεταξύ
αυτού και του Ισραήλ, η ιδέα να πειστεί είναι εντελώς εκτός συζήτησης.
Ίσως η μόνη διαθέσιμη επιλογή είναι να πολεμήσουν (οι Κούρδοι) τις
ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν και να εργαστούν για την απέλασή τους
από τη Συρία. Εν ολίγοις, αυτό σημαίνει μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ της
Χεζμπολάχ και του ΡΚΚ; Θα δούμε.
Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι είναι ότι η
τρομοκρατική οργάνωση PKK δεν θα καταθέσει τα όπλα και οι Ηνωμένες
Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ισραήλ δεν θα συμφωνήσουν σε αυτό.
Η χάρη προς του Αμπντουλάχ Οτσαλάν δεν θα είναι αρκετή για να αλλάξει αυτή
τη συμμαχία. Ως εκ τούτου, φαίνεται παράλογο να πιστεύουμε ότι το τουρκικό
κράτος αγνοεί αυτήν την ξεκάθαρη πραγματικότητα, με βάση τα διαθέσιμα
στοιχεία.
Αυτή η προσπάθεια είναι σαφώς μάταιη.
Αλλά η πρόσκληση προς τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και το κόμμα των Δημοκρατικών
υποδηλώνει ένα διαφορετικό βήμα και μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι ανοίγει
ξανά ένα μονοπάτι προς μια λύση, ένα θέμα του οποίου οι διαστάσεις είναι
γνωστές μόνο σε όσους γνωρίζουν άμεσα την εξέλιξη των γεγονότων.
Θα είμαστε περίεργοι να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις.
Süleyman Seyfi Öğün