Η ιστορία έχει δείξει πως τα diesel-ηλεκτρικά υποβρύχια είναι οι φονιάδες των μεγάλων πλοίων, ισχύει το ίδιο και για την κλάση Παπανικολής;
Οι τεράστιες ναυτικές ασκήσεις που οργανώνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το
ΝΑΤΟ έχουν προσφέρει πολλά διδάγματα στα πολεμικά ναυτικά της στρατιωτικής
συμμαχίας. Για παράδειγμα αυτές οι ασκήσεις έχουν αποδείξει αρκετές φορές πως
ένα μικρό επιθετικό υποβρύχιο μπορεί να αφανίσει μεγάλα εχθρικά πολεμικά
πλοία, ακόμη και αεροπλανοφόρα.
Στην πραγματικότητα πολλές φορές στο παρελθόν σε προσομοιωμένες ναυμαχίες
μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκά diesel-ηλεκτρικά υποβρύχια έχουν καταφέρει να
«βυθίσουν» τα αμερικανικά υπερ-αεροπλανοφόρα, τα καμάρια του στόλου του
Πενταγώνου.
Πώς το καταφέρνουν όμως αυτό; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει τεράστια
ενδιαφέρον και για το ελληνικό πολεμικό ναυτικό, δεδομένου του γεγονότος πως
επιχειρεί την κλάση Παπανικολή που αποτελείται από υποβρύχια Type 214 με
diesel-ηλεκτρικό σύστημα πρόωσης.
Το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον αν λάβουμε υπόψη πως η Τουρκία
επιχειρεί ένα μεγάλο πλοίο υποστήριξης αμφίβιων επιχειρήσεων, το TCG Anadolu,
και τα επόμενα χρόνια σκοπεύει να αποκτήσει ένα αεροπλανοφόρο, το Mugem.
Μπορούν τα Υποβρύχια Παπανικολής να Βυθίσουν το Mugem;
Το 2005 κατά την διάρκεια νατοϊκής άσκησης ένα σουηδικό diesel-ηλεκτρικό
υποβρύχιο της κλάσης Gotland με κόστος 100 εκατομμυρίων δολαρίων κατάφερε να
κλειδώσει (θεωρητικά θα μπορούσε να βυθίσει) το μεγαλύτερο αμερικανικό
αεροπλανοφόρο, το πυρηνοκίνητο USS Ronald Reagan της κλάσης Nimitz, αξίας 6
δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το συγκεκριμένο έτος οι Σουηδοί απέδειξαν στον κόσμο πως μόνο ένα αθόρυβο
επιθετικό υποβρύχιο μπορεί να καταφέρει τα πάντα αν του το επιτρέπουν οι
συνθήκες και ο οπλισμός του. Μία ολόκληρη ομάδα πλοίων προστάτευε το
αεροπλανοφόρο, ωστόσο κανένα σκάφος δεν κατάφερε να εντοπίσει ή να απωθήσει το
σουηδικό υποβρύχιο μακριά από το USS Ronald Reagan.
Το 2001 έλαβαν χώρα δύο παρόμοια περιστατικά, πάλι έναντι αμερικανικών
αεροπλανοφόρων. Στο ένα πρωταγωνίστησε ένα γερμανικό diesel-ηλεκτρικό
υποβρύχιο Type 206, ενώ στο άλλο ένα αυστραλιανό υποβρύχιο της κλάσης Collins
με παρόμοιο σύστημα πρόωσης.
Τι κοινό έχουν όλα αυτά τα υποβρύχια με την κορυφαία κλάση Παπανικολής; Φυσικά
το στοιχείο-κλειδί που μοιράζονται όλα αυτά τα σκάφη δεν είναι άλλο από το
σύστημα πρόωσής τους, το οποίο αποτελεί έναν συνδυασμό πετρελαιοκινητήρων και
ηλεκτροκινητήρων.
Αυτός ο συνδυασμός καθιστά τα υποβρύχια ιδιαίτερα αθόρυβα με αποτέλεσμα ο
εντοπισμός τους από τον εχθρό να είναι ιδιαίτερα δύσκολος, ακόμη και με
σύγχρονα σόναρ.
Συμπερασματικά, η κλάση Παπανικολής εάν εξοπλιστεί (επιτέλους) με τις
κατάλληλες τορπίλες θα μπορούσε πραγματικά να αποτελέσει την μεγαλύτερη απειλή
για το τουρκικό TCG Anadolu και το μελλοντικό Mugem, δύο πλοία τα οποία
στηρίζονται σε άλλα στοιχεία του τουρκικού στόλου για ανθυποβρυχιακές
αποστολές.