Η Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Περιφέρειας Αττικής (ΕΣΠΕΕΝΠΑ) αναδεικνύει μια σοβαρή καταγγελία δεκάδων μελών της που καταβάλουν ήδη επί σειρά ετών ασφαλιστικές εισφορές για διπλασιασμό πραγματικού χρόνου υπηρεσίας.
Σύμφωνα με πρόσφατη τοποθέτηση του αρμοδίου Υφυπουργού Εργασίας, έμμεσα δηλώθηκε ότι η αναγνώριση του εν λόγω χρόνου δεν θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για πρόωρη αποχώρηση από το στράτευμα με πλήρη σύνταξη σύμφωνα με τα ισχύοντα.
Κατά τη διερεύνηση του προβλήματος διαπιστώθηκε ότι αφορά το σύνολο του προσωπικού, υπό την έννοια ότι σύμφωνα με τα ισχύοντα για τους ασφαλισμένους μετά την 1-1-2011 ισχύει συνδυαστικά η προϋπόθεση των 62 ετών με 40 πραγματικά συντάξιμα χρόνια εργασίας. Εντούτοις, όπως παρατηρεί η ΕΣΠΕΕΝΠΑ, αυτό δεν μπορεί να ισχύσει στην περίπτωση των στρατιωτικών, αφού εισέρχονται στις ΕΔ σε μικρές ηλικίες, άρα υπάρχει ορατό ενδεχόμενο να απαιτηθεί να παραμείνουν πραγματικά 44 χρόνια εργασίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι επιβάλλεται να υπάρξει άμεσα σχετική ρύθμιση. Η ΕΣΠΕΕΝΠΑ καταθέτει την πρότασή της για τη δίκαιη επίλυση του προβλήματος, επισημαίνοντας ότι το υφιστάμενο πλαίσιο εφόσον δεν τροποποιείται έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με το αντίστοιχο πλαίσιο σταδιοδρομίας των στρατιωτικών. Άραγε η Πολιτεία θα συνεχίσει να κωφεύει;
Το έγγραφο της ΕΣΠΕΕΝΠΑ:
Ως αναδεικνύει δικαίως και τεκμηριωμένα η ΠΟΕΣ επί σειρά μηνών, τα στελέχη των ΕΔ βρίσκονται υπό ένα καθεστώς αυξημένου αναβρασμού λόγω των εξαγγελιών που διαρκώς έρχονται στο προσκήνιο εν όψει των μέτρων της «Ατζέντας 2030» που, κατά πως φαίνεται, «πρέπει» να τεθούν σε φάση οριστικοποίησης σε πολύ σύντομο διάστημα και πιθανότατα μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού για το έτος 2025.
Υπό αυτό το πρίσμα, με ιδιαίτερη έκπληξη παρακολουθήσαμε την 19/11/24 τον Υφυπουργό Εργασίας στο πλαίσιο ερώτησης κοινοβουλευτικού ελέγχου να διαπιστώνει αυτό που ούτως ή άλλως ήδη γνωρίζουμε και έχουμε σχολιάσει μέσω της ΠΟΕΣ κατ’ επανάληψη: οι καταταγέντες μετά την 1-1-2011 προκειμένου να θεμελιώσουν δικαίωμα για πλήρη σύνταξη οφείλουν να πληρούν συνδυαστικά τις προϋποθέσεις του 62ου έτους της ηλικίας και των σαράντα (40) συντάξιμων ετών σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 2 του (γ) σχετικού.
Εδώ και πολλούς μήνες, στο πλαίσιο της απόγνωσης και της ανασφάλειας που έχει καλλιεργηθεί στους στρατιωτικούς, επικοινωνούν με την Ένωσή μας νέα παιδιά, κατά βάση Υπαξιωματικοί από τη ΣΜΥΝ, ιδίως από Υπηρεσίες του ΠΝ που παρέχουν το δικαίωμα αναγνώρισης διπλών 6μήνων ή ετών, τα οποία ψάχνουν διέξοδο για πρόωρη φυγή από το τοξικό περιβάλλον των ΕΔ, το οποίο η «Ατζέντα 2030» διαφαίνεται ότι επιχειρεί να διορθώσει διά της «απαλοιφής» του προσωπικού αντί των προβλημάτων.
Μία από τις κυριότερες ανησυχίες τους έχει να κάνει με την τύχη των εισφορών που καταβάλλουν (κάτι που έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν), διότι το (μετά 1/1/2011) πλαίσιο δείχνει ιδιαίτερα ασαφές και συγκεχυμένο, δίχως σχετική πρόβλεψη για την περίπτωση. Η ιδιαίτερα βάσιμη φοβία τους εδράζεται στο εξής: ως γνωστόν οι συντάξεις μειώνονται με ένα νόμο ακόμα και νύχτα. Παράλληλα είναι γνωστό ότι ζούμε σε μια χώρα όπου οι μελέτες καθιστούν σαφές ότι το ασφαλιστικό είναι μη βιώσιμο διότι πολύ απλά έχει πάψει να υφίσταται υγιής αναλογία εργαζομένων/συνταξιούχων. Συνδυαστικά αυτά υποδηλώνουν ότι η μείωση των συντάξεων δεν βρίσκεται μακριά και πιθανώς να μην γίνει μόνο σε μία φάση, αφού σχετίζεται με τη διαρκή μείωση των εργαζομένων και των μισθών τους. Κατά «σύμπτωση», πρόκειται για αποτέλεσμα που θα έρθει ως συνέπεια της εφαρμογής της «Ατζέντας 2030».
Υπό αυτό το πρίσμα, ένα νέο παιδί που εισήλθε στις ΕΔ στα 18 και ασφαλίζεται, πλέον, στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ως έχουμε σχολιάσει ήδη, θα πρέπει να παραμείνει μέχρι τη συμπλήρωση 44 ετών πραγματικής εργασίας [δίχως να συνυπολογίζεται ο διπλασιασμός ασφαλιστικής 5ετίας της παρα.3 άρθρου 4 του (δ) σχετικού]. Εδώ προκύπτει το εξής αδιέξοδο:
Εάν υποθέσουμε ότι το ισχύον σταδιοδρομικό πλαίσιο δεν αλλάξει, τα τελευταία δέκα χρόνια σταδιοδρομίας (από τα 34 κι έπειτα) η σταδιοδρομική εξέλιξη παραμένει ασαφής.
Εάν το σταδιοδρομικό πλαίσιο μεταβληθεί και προκύψει όντως το προαναγγελθέν Σώμα Υπαξιωματικών, τότε θα προκύψει ο γνωστός σκόπελος των ηλικιακών ορίων στον οποίον έχει πέσει και ο θεσμός των ΕΠΟΠ και παλαιότερα οι ΕΜΘ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αναγκαστικές αποστρατείες στα 50 ή το πολύ 54 ηλικιακά έτη με οριζόντιο τρόπο. Αυτό συνεπάγεται ότι ουδείς (εξ Υπαξιωματικών) θα εισέρχεται στις ΕΔ με διασφάλιση πλήρους σταδιοδρομίας με ό,τι μπορεί να επιφέρει αυτό.
Εάν, τώρα, το απαρχαιωμένο πλαίσιο των ηλικιακών ορίων πρόκειται να αναθεωρηθεί, προκαλεί εύλογες απορίες γιατί δεν προγραμματίζεται ήδη ώστε να συμπεριλάβει και τους ΕΠΟΠ (αν και αυτό έχει άλλη δυσάρεστη απάντηση).
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι με την «ισότιμη» υπαγωγή στις ασφαλιστικές διατάξεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ καταργείται στην πράξη η πρόνοια της 25ετίας ως προϋπόθεση αναγνώρισης του διπλασίου χρόνου του άρθρου 41 του (β) σχετικού, αφού αυτή δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για νόμιμη πρόωρη θεμελίωση για πλήρη σύνταξη και ως εκ τούτου δικαιώνει τις ανησυχίες των στελεχών.
Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα περί του τι συμβαίνει με τον αναγνωρισμένο χρόνο στο διπλάσιο, δεν έχει απαντηθεί και, πλέον, στο ενδιαφερόμενο προσωπικό έχει καλλιεργηθεί η βάσιμη εντύπωση ότι οι εισφορές τους προορίζεται να καταλήξουν και αυτές «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» μαζί με την αναγνώριση της πενταετίας στο διπλάσιο (που σε περίπτωση αναγνώρισης ανεβάζει το συνολικό συντάξιμο χρόνο στα 49 έτη). Υπενθυμίζουμε ότι κάτι παρεμφερές συνέβη με τις περιβόητες διπλές ασφαλιστικές εισφορές 2% των ΕΜΘ που βαφτίστηκαν σε μια νύχτα κοινωνικοί πόροι, για την επιστροφή των οποίων η Πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα.
Αντί, λοιπόν, να ακούσουμε τη λύση του προβλήματος, δηλαδή ότι ήδη προωθείται κάποια ρύθμιση για το θέμα που να μπορεί να συνδυάσει το σύνολο των ισχυουσών διατάξεων, για μια ακόμα φορά γίναμε μάρτυρες μιας διαπίστωσης από αυτές που μπορεί να κάνει ο καθένας. Η διαφορά είναι ότι ενώ οι διαπιστώσεις προκύπτουν στο πλαίσιο της ελευθερίας Λόγου για κάθε πολίτη, το νομοθετικό έργο προκύπτει από το Σύνταγμα και με βάση αυτό δεν μπορεί να νομοθετήσει ο καθένας, παρά μόνο η Βουλή και η Κυβέρνηση.
Υπενθυμίζουμε ότι με σειρά εγγράφων μας έχει αναδειχθεί κατά το παρελθόν ότι οι στρατιωτικοί και ειδικά στο ΠΝ, κυρίως αλλά όχι μόνο λόγω των πλόων, εργάζονται έως και εκατοντάδες ώρες παραπάνω κάθε έτος και μάλιστα «μαύρες», υπό την έννοια ότι ούτε αποζημιώνονται υπερωριακά, ούτε ασφαλίζονται και δίχως να τους αναγνωρίζεται το μείζον ανθρώπινο δικαίωμα στην αποσύνδεση ακόμα κι αν αυτό σχετίζεται με τον θεσμικώς κατοχυρωμένο ελεύθερο χρόνο. Αντί, λοιπόν, να αναγνωρίζεται η πραγματική φύση του επαγγέλματος του στρατιωτικού, διαπιστώνουμε μια διαρκή προσπάθεια αποφυγής του προβλήματος με ταυτόχρονη επιδείνωσή του, προκειμένου αυτό να φτάσει στο «και πέντε» της αναγκαιότητας για λύση (μετά από μια-δυο δεκαετίες προφανώς), ώστε να έχει καλλιεργηθεί γόνιμο έδαφος για την οποιαδήποτε (δυσμενή για τους εργαζόμενους) λύση. Όπως για παράδειγμα διαφαίνεται ότι θα συμβεί με τους ΕΠΟΠ.
Κατόπιν των ανωτέρω δηλώνουμε απηυδισμένοι από τη διαρκή προσπάθεια να παρουσιάζεται το μαύρο ως άσπρο από την Πολιτεία και να παρουσιάζονται οι στρατιωτικοί διαρκώς ως ευνοημένοι μέσω κάποιας ρύθμισης με, πάντα, δυσμενές πρόσημο.
Για την επίλυση του προβλήματος προτείνουμε τις ακόλουθες αλλαγές στο ν.3865/2010 (Α΄ 120) ως εξής:
Η παράγραφος 2 του άρθρου 2 του ν.3865/2010 (Α΄ 120) τροποποιείται ως εξής:
«2. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζονται και για τους στρατιωτικούς που κατατάσσονται από 1.1.2011 και μετά, εξαιρουμένων των στρατευσίμων παθόντων οπλιτών στην υπηρεσία και ένεκα ταύτης, δίχως να θίγονται ή υπερβαίνονται οι σταδιοδρομικοί όροι και προϋποθέσεις του εκάστοτε πλαισίου εξέλιξης και ιεραρχίας των στρατιωτικών.»
Η παράγραφος 6 του άρθρου 20 του ν.3865/2010 (Α΄ 120) τροποποιείται ως εξής:
«6. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 41 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (Π.Δ. 169/2007) τροποποιείται ως εξής: «Ο διπλασιασμός ή τριπλασιασμός του συντάξιμου χρόνου των στρατιωτικών της παραγράφου 1 γίνεται μόνον εφόσον αυτοί συμπλήρωσαν είκοσι πέντε (25) έτη πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας.»
Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 9 του άρθρου 41 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (Π.Δ. 169/2007) τροποποιείται ως εξής: «Ο διπλασιασμός του συντάξιμου χρόνου των στρατιωτικών που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο γίνεται μόνον εφόσον αυτοί συμπλήρωσαν πραγματική στρατιωτική υπηρεσία είκοσι πέντε (25) ετών.
Το δικαίωμα στην κατοχύρωση των ανωτέρω περιπτώσεων της παρούσης παραγράφου δεν αναιρείται από τις προϋποθέσεις των διατάξεων του παρόντος νόμου, αναφορικά με τη θεμελίωση δικαιώματος σε πλήρη σύνταξη. Ως πλήρης σύνταξη νοείται ο συντάξιμος χρόνος που αντιστοιχεί σε σαράντα (40) χρόνια , είτε πραγματικής υπηρεσίας, είτε συνδυασμού πραγματικής και διπλασιασμού χρόνου, σύμφωνα με τις ανά περίπτωση σταδιοδρομικές και ειδικές ασφαλιστικές διατάξεις που διέπουν τους στρατιωτικούς.»
Στο άρθρο 41 του ΠΔ 169/2007 (Α΄ 210) προστίθεται παράγραφος 13:
«13. Κάθε αντίθετη διάταξη προς τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιακών ορίων θεμελίωσης σύνταξης, δεν έχουν εφαρμογή στο πλαίσιο της αναγνώρισης της αυξημένης επικινδυνότητας του επαγγέλματος του στρατιωτικού. Η αναγνώριση του χρόνου του παρόντος άρθρου και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή δεν δύναται να θιγούν και να αναιρεθούν από αντίθετες πρόνοιες.»
Η περίπτωση β΄ της παραγράφου 15 του άρθρου 56 του ΠΔ 169/2007 (Α΄ 210) τροποποιείται ως εξής:
«β. Η σύνταξη όσων θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1.1.2013 και μετά, καταβάλλεται ολόκληρη με τη συμπλήρωση σαράντα (40) ετών πλήρους πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας και του 62ου έτους της ηλικίας τους. Ειδικώς για τους στρατιωτικούς εξακολουθούν να ισχύουν οι σταδιοδρομικοί περιορισμοί που σχετίζονται από το πλαίσιο εξέλιξης και ιεραρχίας που τους διέπει και τα αντίστοιχα συνταξιοδοτικά δικαιώματα για δικαίωμα καταβολής πλήρους σύνταξης με τη συμπλήρωση των 40 ετών δεν θίγονται.»
--
Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Περιφέρειας Αττικής (Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ν.Π.Α.)