Της Ουζέι Μπουλούτ στο Middle East Forum
Στις 13 Φεβρουαρίου 2024, λιγότερο από ένα μήνα αφότου τόσο η Τουρκία όσο και
το Αζερμπαϊτζάν απείλησαν την Αρμενία με νέο πόλεμο, το Αζερμπαϊτζάν σκότωσε
τέσσερις Αρμένιους στρατιώτες στην επαρχία Σιούνικ της Αρμενίας.
Δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Με την τουρκική υποστήριξη, το
Αζερμπαϊτζάν επιτέθηκε στη νότια Αρμενία τον Σεπτέμβριο του 2022 και έκτοτε
έχει καταλάβει αρκετές δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα αρμενικού εδάφους.
Μεταξύ 2020 και 2023, το Αζερμπαϊτζάν διεξήγαγε επίσης μια εκστρατεία
εθνοκάθαρσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να εκδιώξει τον αυτόχθονα αρμενικό
χριστιανικό πληθυσμό.
Ενώ τόσο η Τουρκία όσο και το Αζερμπαϊτζάν επικαλούνται εδώ και καιρό τη
διένεξη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να εξηγήσουν την εχθρότητά τους προς την
Αρμενία, η ανακατάληψη ολόκληρης της επικράτειας από το Αζερμπαϊτζάν δεν έφερε
ειρήνη.
Μάλλον, τους μήνες μετά, οι διερευνητικές επιθέσεις του Αζερμπαϊτζάν στα
σύνορα της Αρμενίας συνεχίστηκαν.
Τι υποκινεί τότε την εχθρότητα κατά της Αρμενίας από το Αζερμπαϊτζάν και την
Τουρκία;
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν και ο υπουργός
Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, που διαπραγματεύονται με τους ομολόγους τους από
την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν για να καταφέρουν την ειρήνη μεταξύ των δύο
πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, επικεντρώνονται σε υποτιθέμενα ζητήματα, όπως
την επίλυση των αιτημάτων της Αρμενίας για επιστροφή των αιχμαλώτων πολέμου
και αντιμετώπιση των εδαφικών διεκδικήσεων του Αζερμπαϊτζάν.
Ωστόσο, οι προσπάθειές τους είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, επειδή αγνοούν
τις δύο ιδεολογίες που οδηγούν τη σύγκρουση: τον παντουρκισμό και τον
ισλαμισμό.
Ο παντουρκισμός (ή παντουρανισμός) προωθεί την ανωτερότητα μιας υποτιθέμενης
τουρκικής φυλής και επιδιώκει να ενώσει Τούρκους από τα Βαλκάνια σε όλη την
Τουρκία και την Κεντρική Ασία μέχρι τμήματα της Κίνας και της Σιβηρίας.
Το 2021, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έλαβε με ενθουσιασμό έναν
χάρτη του «Grand Turan» από τον εταίρο του κυβερνητικού συνασπισμού Ντεβλέτ
Μπαχτσελί, ηγέτη του Κόμματος Εθνικού Κινήματος (MHP) της Τουρκίας.
Η ηγεσία του Αζερμπαϊτζάν, εν τω μεταξύ, ασπάζεται την ίδια ιδεολογία.
Ο Χέινταρ Αλίεφ, πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν από το 1993 έως το 2003, περιέγραφε
συχνά τη σχέση μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν «ως ένα έθνος, δύο κράτη»,
κάτι που ασπάζεται επίσης ο γιος και ο διάδοχός του Ιλχάμ.
Τόσο για τον Ερντογάν όσο και για τον Αλίεφ, η ανεξαρτησία της Αρμενίας είναι
το κύριο εμπόδιο για την υλοποίηση του Μεγάλου Τουράν για έναν απλό λόγο: η
Αρμενία μπλοκάρει την τουρκική εδαφική συνέχεια.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο το Αζερμπαϊτζάν απορρίπτει
οποιαδήποτε αναγνώριση της Αρμενίας παρά την επίλυση της διαφοράς του
Ναγκόρνο-Καραμπάχ υπέρ του Αζερμπαϊτζάν.
Όλο και περισσότερο, τόσο ο Αλίεφ όσο και τα ΜΜΕ του Αζερμπαϊτζάν αναφέρονται
στην Αρμενία ως «δυτικό Αζερμπαϊτζάν», υποδηλώνοντας την απόρριψη της ίδιας
της νομιμότητάς της.
Ο ισλαμισμός του Ερντογάν διαποτίζει τον παντουρανισμό ως θρησκευτική εντολή.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Αζερμπαϊτζάν κατά των Αρμενίων το 2020, ο
Ερντογάν δήλωσε:
«Υποστηρίζουμε το Αζερμπαϊτζάν μέχρι τη νίκη…
»Λέω στους αδελφούς μου από το Αζερμπαϊτζάν: Να είναι ευλογημένη η γκάζουα
σας».
Η αναφορά του στην ghazwa αναφέρεται σε μάχες στις οποίες οι μουσουλμάνοι
εμπλέκουν μη μουσουλμάνους για να επεκτείνουν το μουσουλμανικό έδαφος.
Η συστηματική καταστροφή της θρησκευτικής κληρονομιάς της Αρμενίας από το
Αζερμπαϊτζάν καταδεικνύει περαιτέρω αυτήν την πτυχή, όπως και οι αποκεφαλισμοί
και οι ακρωτηριασμοί Αρμένιων αιχμαλώτων από Αζερμπαϊτζάν στρατιώτες όπως
έκανε και το Ισλαμικό Κράτος.
Συχνά, ο Αλίεφ επιβραβεύει τέτοιες φρικαλεότητες, όπως όταν βράβευσε προσωπικά
τον αξιωματικό του Αζερμπαϊτζάν που αποκεφάλισε έναν αιχμάλωτο Γεζίντι το
2016.
Η Τουρκία μετέφερε επίσης Σύρους και Λίβυους βετεράνους του Ισλαμικού Κράτους
για να ενισχύσουν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν κατά τη διάρκεια του πολέμου
του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν ως εδαφική και νομική διαμάχη, η Άγκυρα
και το Μπακού θεωρούν ως τζιχάντ.
Για πάρα πολύ καιρό, ευσεβείς πόθοι εμπόδισαν την πολιτική των ΗΠΑ έναντι της
Τουρκίας.
Οι διαδοχικές διοικήσεις και μια γενιά διπλωματών είδαν στον Ερντογάν αυτό που
θα ήθελαν να είναι και όχι αυτό που ήταν: λαϊκιστής και ισλαμιστής που έδωσε
προτεραιότητα στην ερμηνεία των Αδελφών Μουσουλμάνων και τον προσωπικό του
πλούτο πάνω από το σύνταγμα και την ευημερία του τουρκικού λαού.
Σήμερα, το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται με τον Αλίεφ, ο οποίος παρουσιάζεται ως
κοσμικός αλλά, στα παρασκήνια, επιδιώκει μια αλυτρωτική και ισλαμιστική
ατζέντα σε συνεννόηση με τον Ερντογάν.
Οι δύο χώρες ενεργούν σήμερα από κοινού εναντίον της Αρμενίας.
Και οι δύο αποκλείουν την Αρμενία.
Καμία από τις δύο δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με την Αρμενία, και αμφότερες
αρνούνται τη νομιμότητα και την ιστορική της κληρονομιά ως η πρώτη χριστιανική
χώρα.
Ο τουρκικός στρατός συνεχίζει να εκπαιδεύει και συχνά διοικεί τον στρατό του
Αζερμπαϊτζάν.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι επιτακτική ανάγκη ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η
Ευρώπη να θεωρήσουν τον θάνατο τεσσάρων Αρμενίων στρατιωτών στο αρμενικό
έδαφος ως ατύχημα που πρέπει να αγνοηθεί, καθώς η Ουάσιγκτον επιδιώκει μια
ευρύτερη ειρηνευτική συμφωνία.
Αντίθετα, είναι ένα σημάδι ότι ο Ερντογάν και ο Αλίεφ δεν θα θυσιάσουν ποτέ τη
βασική τους ιδεολογία ούτε θα τιμήσουν οποιοδήποτε συμφωνία σε ένα κομμάτι
χαρτί στο οποίο οι αφελείς δυτικοί αξιωματούχοι απαιτούν να βάλουν τις
υπογραφές τους.