Στον απόηχο των βάρβαρων και αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων σε ισραηλινό
έδαφος από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου (επιθέσεων που προκάλεσαν, στη συνέχεια,
μαζικές αεροπορικές επιδρομές των Ισραηλινών και εισβολή τους στη Γάζα με
χιλιάδες θύματα στον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό), διάβαζα τις προάλλες ένα
απ' τα τελευταία άρθρα-ρεπορτάζ του Abdullah Bozkurt.
Του αυτοεξόριστου στη Σουηδία Τούρκου αντικαθεστωτικού δημοσιογράφου,
διαχειριστή της ανεξάρτητης ιστοσελίδας ''Nordic Monitor'', γνωστής για τις
αποκαλύψεις και καταγγελίες της που ξεσκεπάζουν κατά καιρούς τα σκοτεινά
σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν).
Αυτήν τη φορά η αποκάλυψη του Bozkurt έφερε στο φως ένα κοινό μυστικό
το οποίο επιβεβαίωσε ο μισητός στον Τούρκο Πρόεδρο δημοσιογράφος με
αποδεικτικό υλικό το ρεπορτάζ του. Οι ΤζιχαντΙστές ''έστεψαν'' ήδη αρχηγό τους
τον Ερντογάν, απ' ό,τι φαίνεται, και τον καλούν ''να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και
να ηγηθεί του ολοκληρωτικού αγώνα κατά του Ισραήλ!
- Η τουρκική ομάδα της Αλ Κάιντα απειλεί Εβραίους, απαιτεί φυλάκιση επικριτών
της Χαμάς και πολιορκία βάσεων του ΝΑΤΟ, γράφει χαρακτηριστικά στο ''Nordic
Monitor'' ο Τούρκος δημοσιογράφος.
Μπαίνει μάλιστα σε λεπτομέρειες αναφέροντας συγκεκριμένα πως η εν λόγω
ομάδα ζήτησε την πολιορκία όλων των στρατιωτικών βάσεων που φιλοξενούν ΝΑΤΟϊκά
και αμερικανικά στρατεύματα στην Τουρκία.
Ζήτησε, επίσης, γενίκευση του πολέμου κατά του Ισραήλ, δήμευση
περιουσιακών στοιχείων των Ισραηλινών και όσων κάνουν εμπόριο με το Ισραήλ
στηρίζοντας την οικονομία του, ενώ δεν ξέφυγαν από το στόχαστρό του και οι
Τούρκοι υποστηρικτές του Ισραήλ οι οποίοι εναντιώθηκαν στη Χαμάς και γι' αυτό
τους έκριναν ήδη οι αλκαϊντές Τούρκοι άξιους για ποινή φυλάκισης...
Είναι φως φανάρι, εν προκειμένω, ότι υπάρχει αμφίδρομη επιρροή μεταξύ
Ερντογάν και τρομοκρατικών οργανώσεων. ''Χθες'' (επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ)
ο Τούρκος Πρόεδρος είχε τον ISIS ''συνομιλητή'' του και σήμερα την
παλαιστινιακή Χαμάς, στους ηγέτες της οποίας είχε απευθύνει κάλεσμα για
συνάντηση προ ετών κάνοντας έξαλλο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την εκπρόσωπο
Τύπου του Μόργκαν Ορτάγκους, η οποία κατηγόρησε την Τουρκία ότι ''φιλοξενεί
και ενισχύει τρομοκράτες''.
Το αυτί όμως του Ερντογάν δεν ίδρωσε από τη βαριά κατηγορία και
συνέχισε έκτοτε το ίδιο βιολί στις συνεργασίες του υποδεχόμενος τον περασμένο
Ιούλιο του τρέχοντος έτους στο πολιτικό Γραφείο του (Προεδρικό Μέγαρο) τον
Ισμαήλ Χανίγια, ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς (πρακτορείο
ειδήσεων Anadolu).
Τρεις μήνες μετά, ο ''σουλτάνος'' έκοψε τις γέφυρες με το Ισραήλ, αν και
από τον Νοέμβριο του '22 (βλ. συνάντηση με τον υποψήφιο Νετανιάχου προ των
εκλογών στο Ισραήλ) επιχειρούσε επίμονα, με διακρατικές συμφωνίες και
παρασκηνιακές προεργασίες να το αποσπάσει από τη συμμαχία με την Ελλάδα και
την Κύπρο.
Έκοψε τις γέφυρες οριστικά -- αν και μας έχει συνηθίσει σε εντυπωσιακές
κυβιστήσεις και απότομες αλλαγές -- αφού βγήκε και ομολόγησε ότι δεν θεωρεί
τρομοκρατική οργάνωση τη Χαμάς, αλλά ''ομάδα μουτζαχεντίν που αγωνίζονται να
υπερασπιστούν τη γη και τους πολίτες της Παλαιστίνης''.
Κάτι που δεν προκάλεσε, ως φαίνεται, τον Λευκό Οίκο για να μην
τον έχει καταδικάσει ως τώρα. Όπως δεν τον προκάλεσαν και οι δηλητηριώδεις
αντισημιτικές δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν, οι οποίες παραπέμπουν στο
μίσος του Χίτλερ για τους Εβραίους...
Όλα αυτά, εντωμεταξύ, εξελίσσονταν παράλληλα με την άτυπη σύνοδο
κορυφής στη Λιβύη των επικεφαλής των τρομοκρατικών οργανώσεων. Τη συνάντηση
δηλαδή στη Βηρυτό του επικεφαλής της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα με τον αναπληρωτή
αρχηγό της Χαμάς Σαλέχ αλ-Αρούρι και τον αρχηγό του ισλαμικού Τζιχάντ
αλ-Ναχάλα (βλ. TV al-Manar της Χεζμπολάχ, του σιιτικού κινήματος του Λιβάνου)
επ' ευκαιρία των γεγονότων στη Γάζα.
Με τα ως άνω δεδομένα -- στα οποία προστίθενται οι μαζικές
διαδηλώσεις υπέρ της Χαμάς στην Τουρκία και οι ''βόμβες'' των ακροδεξιών
ηγετών της (Ντεβλέτ Μπαχτσελί Μπαχτσελί της Εθνικιστικής Δράσης, Τεμέλ
Καραμολάογλου του Κόμματος Ευδαιμονίας και Αχμέτ Νταβούτογλου του
Κόμματος του Μέλλοντος) για ανάγκη επέμβασης της χώρας τους στη Γάζα, αν δεν
συμφωνήσουν οι αντίπαλοι να κάνουν εκεχειρία σε 24 ώρες (Deutsche Welle) --
ήταν αναμενόμενο να προκληθούν αντιδράσεις κατά της Τουρκίας από τη Δύση.
Αντιδράσεις τύπου ''αντιτουρκικού κινήματος'', όπως τις εκφράζει --
λόγου χάρη -- ο Αμερικανός αναλυτής Jonathan Schanzer (συνεργάτης της CIA και
του Πενταγώνου), ο οποίος -- στη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης του αμερικανικού
καναλιού επιχειρηματικών ειδήσεων Fox Business -- πήρε θέση στο ζήτημα
σχέσεων Τουρκίας-ΝΑΤΟ καταλήγοντας στο συμπέρασμα: ''Πρέπει να διώξουμε την
Τουρκία από το ΝΑΤΟ!''.
Κάτι ανάλογο ζήτησε έμμεσα και ο γερουσιαστής του Ρεπουμπλικανικού
Κόμματος Mike Lee σημειώνοντας, μεταξύ άλλων (σε απάντηση της δήλωσης Ερντογάν
που χαρακτήριζε τη Χαμάς ομάδα απελευθέρωσης, ''μουτζαχεντίν'' η οποία
διεξάγει μάχη για την προστασία των εδαφών και του λαού της και όχι
τρομοκρατική οργάνωση), ότι η ''αθώωση'' της Χαμάς από τον Ερντογάν
είναι μια εσκεμμένη απόρριψη της πραγματικότητας.
Τα διαβάζω όλα αυτά με σκεπτικισμό όχι γιατί το ΝΑΤΟ δεν
έχει εκδιώξει ποτέ ένα έθνος-μέλος του μέχρι τώρα ούτε γιατί δεν έχει
αποχωρήσει κάποιο από μόνο του (αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα της περιόδου 1974 -
'79), αλλά γιατί έρχονται στο μυαλό μου παρόμοια δημοσιεύματα το καλοκαίρι του
'19 που ζητούσαν την απομάκρυνση της Τουρκίας από την Βορειοατλαντική Συμμαχία
μετά τις συγκρουσιακές τάσεις με τους εταίρους της και προπαντός με τις ΗΠΑ,
με αφορμή την αγορά των S-400 από τη Ρωσία.
Τελικά, παρά τα επανειλημμένα αιτήματα του Κογκρέσου για
κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο τότε Πρόεδρος Τραμπ δεν απέβαλε τον
Ερντογάν απ’ το ΝΑΤΟ με το πρόσχημα ότι δεν ήθελε να ρίξει μόνιμα την Τουρκία
στην αγκαλιά της Ρωσίας. Την ίδια γνώμη είχε και ο επικεφαλής του Διεθνούς
Οργανισμού Γενς Στόλτενμπεργκ, που δεν έδειχνε διατεθειμένος να χάσει την
ισχυρή δύναμη της Ανατολίας η οποία διεκδικούσε να μπει στην Ευρώπη.
Έτσι, παρέμειναν όλα ως είχαν με μόνη κερδισμένη την Τουρκία
και... εγγυητή-υποστηρικτή της τον ίδιο τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, γνωστό για τις
φιλικές σχέσεις του με τον Ταγίπ Ερντογάν. Σχέσεις που επιβεβαιώνουν μια
μεγάλη αλήθεια: ότι μεγάλο ρόλο στην υιοθέτηση των τουρκικών θέσεων απ’ τη
Συμμαχία έπαιξαν και παίζουν οι προσωπικές συμπάθειες.
Συμπάθειες οι οποίες εκφράζονται κατά καιρούς από διεθνείς
προσωπικότητες, όπως ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ή, παλαιότερα
(1980) ο Γιόζεφ Λουνς, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ ο οποίος εξέδωσε – παράνομα
και αναρμόδια διαταγή με την οποία καθόριζε καθεστώς αποστρατικοποίησης των
νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Καθεστώς έξω από τις Συνθήκες που υπογράψαμε, την άρση του οποίου
απ' τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ δεν άκουσα να ζητάει κανένας πρωθυπουργός μας
έκτοτε. Έτσι αφήσαμε την Τουρκία να επωφεληθεί από τα λάθη, τις
παραλείψεις και τις αβελτηρίες μας με τις πλάτες των φιλότουρκων
επικεφαλής της Συμμαχίας, αρχής γενομένης από τον Χαβιέ Σολάνα (1995), που
έθεσε με διαταγή του – παράνομα και αυθαίρετα – είκοσι ελληνικά νησιά σε
καθεστώς αποστρατικοποίησης, με βάση (προσχηματική) τις Συνθήκες Λωζάνης και
Παρισίων.
Διαταγή που καταφέραμε να αναστείλουμε με παρέμβασή μας τότε,
αλλά την επανέφερε το ΝΑΤΟ το 2004 μετά από ενέργειες της Τουρκίας, χωρίς να
συναντήσει δυστυχώς αντίσταση στην παρανομία του από πλευράς των ελληνικών
κυβερνήσεων.
Όλα αυτά φυσικά έκαναν την Τουρκία να κινείται όχι με βάση τις
αποφάσεις των Συνθηκών που χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά με βάση τα
παρανόμως ''νομιμοποιημένα'' διατάγματα Γενικών Γραμματέων του ΝΑΤΟ, τον
φιλοτουρκισμό των οποίων πληρώνουμε σήμερα υπό τον ήχο των εκφοβιστικών
απειλών της Τουρκίας.
Τα λάθη, δυστυχώς, στην Εξωτερική πολιτική δεν διορθώνονται και
σταδιακά μεγεθύνονται και κακοφορμίζουν. Αλλά κι αυτά που διορθώνονται, δεν
έχουμε τη διόραση και την πρόνοια να τα διορθώσουμε πριν επωφεληθούν σε βάρος
μας οι εχθροί μας (βλ. ημιτελή ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του '20, που -- παρά
την υπόσχεση Δένδια -- δεν έγινε ποτέ πλήρης για να καλύψουμε κυριαρχικά τη
θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού, όπου βρίσκονται η Ν. Ρόδος και
το Καστελόριζο).
Έτσι γινόμαστε μάρτυρες, συχνά πυκνά, των εκφοβιστικών απειλών της
γείτονος με βάση το παρανόμως ''νομιμοποιημένο'' διάταγμα του ΝΑΤΟ περί
αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου (σ.σ: Με αφορμή αυτό ζήτησε το 2020
τη μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στα νησιά μας ο τότε ΥΠΕΞ των
ΗΠΑ Μάικ Πομπέο).
Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με εμμονές της Τουρκίας οι οποίες
επιβεβαιώνουν ότι, παρά τις αφορμές που δίνει αυτή (και έχει δώσει πάρα
πολλές, με αποκορύφωμα την τελευταία δήλωση στήριξης και απενοχοποίησης της
Χαμάς από τον Ταγίπ Ερντογάν στη σύγκρουσή της με το Ισραήλ), πολύ δύσκολα οι
δυτικοί θα την αφήσουν να φύγει απ' το ΝΑΤΟ.
Τα μαύρα σύννεφα βέβαια στις σχέσεις στ(οργής) της με ΗΠΑ (λόγω και της
παρατεταμένης κωλυσιεργίας παράδοσης των F-16) έχουν πυκνώσει, αλλά η
κομβική γεωγραφική της θέση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, καθώς και η στρατηγική
σχέση της με τη Ρωσία και η επιρροή της στον μουσουλμανικό κόσμο, δεν
επιτρέπουν την αποχώρησή της.
Συνελόντι ειπείν, όσο είναι στο ''μαντρί'' του ΝΑΤΟ (έστω κι αν
υποστηρίζει τους εχθρούς του και εκπέμπει περιοδικά μηνύματα περί αδικίας και
βουβού διαλόγου), μπορούν να την ελέγχουν οι ηγέτες της Δύσης διασφαλίζοντας
ταυτόχρονα την παραμονή της στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Υπό το πνεύμα αυτό, παραμένουν πάντα επίκαιρα και μηνυματικά τα
λεχθέντα κατά το παρελθόν στο Bloomberg από τον ελληνικής καταγωγής James
Stavridis για το θέμα παραμονής της ή όχι στη Συμμαχία (βλ. συνέντευξή του
στις 18-7-2019):
- [...] Δώστε τα πάντα στην Τουρκία, κάντε ό,τι χρειάζεται για να μείνει
στο ΝΑΤΟ και μην τη διώξετε…
Κρινιώ Καλογερίδου