Του Λεωνίδα Σ. Μπλαβέρη
Στο επίκεντρο της δημοσιότητος βρέθηκε τις τελευταίες μέρες το στρατιωτικό
αεροδρόμιο της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκι Μαγνησίας, η μεγαλύτερη βάση
της πανελλαδικώς, με αφορμή τις συνέπειες της κακοκαιρίας “Daniel” που υπέστη
αλλά και τις φωτογραφίες, που είχε τραβήξει στρατιωτικός και οι οποίες
δημοσιοποιήθηκαν και έδειχναν ελικόπτερα μέσα στα νερά, με αποτέλεσμα να
αναγκαστεί το ΓΕΕΘΑ να εκδώσει – μέσω ΓΕΣ – ανακοινώσεις και να δημοσιοποιήσει
φωτογραφίες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτυώσεως.
Βεβαίως είναι γνωστό το αξίωμα «μία φωτογραφία, ίσον χίλιες λέξεις», αλλά από
την άλλη πρέπει να γνωρίζουμε ότι μία φωτογραφία αποτυπώνει με αυτό το «κλικ»
της στο μιλισεκόντ της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής που ελήφθη και που
μπορεί να είναι διαφορετικό το επόμενο πεντάλεπτο. Οι εντυπώσεις όμως, θετικές
ή αρνητικές, παραμένουν από το συγκεκριμένο «κλικ».
Ο καθείς ο οποίος έχει δει τις συγκεκριμένες φωτογραφίες μπορεί να εκφέρει την
προσωπική του άποψη. Δημοκρατία έχουμε και στην εποχή μας με τα ΜΚΔ, ο
καθένας, ακόμα και ο πλέον άσχετος, μπορεί να μετατραπεί σε «Γκουντέριαν του
πληκτρολογίου» και να εκφέρει και άποψη. Τη μία μέρα πνευμονολόγος, τη δεύτερη
σεισμολόγος, την τρίτη ειδικός του ναυτικού δικαίου, τώρα δε και ειδικός
«αεροδρομιολόγος» και «ελικοπτερολόγος», ας μου επιτραπεί η χρήση αυτών των
ανύπαρκτων λέξεων.
Καλό είναι – κατά την προσωπική μου άποψη – να γνωρίζουμε ορισμένες ΑΛΗΘΕΙΕΣ,
που δεν επιδέχονται αμφιβολιών, καθώς όλα τα υπόλοιπα είναι ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ των όσων
βλέπουμε από μερικά «κλικ».
-Πρώτο, το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό – πάντα κατά την προσωπική μας άποψη
– πρόβλημα εντοπίζεται στην τοποθεσία της συγκεκριμένης στρατιωτικής βάσεως.
Τι εννοούμε; Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, αρχές της δεκαετίας του ’60, οι
τότε κυβερνήσεις αποφάσισαν και υλοποίησαν την αποξήρανση της λίμνης Κάρλας
για κοινωνικούς και άλλους λόγους.
Το έργο προχώρησε, η λίμνη αποξηράνθηκε και τεράστιες εκτάσεις δόθηκαν στους
κατοίκους της περιοχής που από ψαράδες έγιναν γεωργοί. Στις αρχές της
δεκαετίας του ’70, η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει στην περιοχή
στρατιωτική βάση της Αεροπορίας Στρατού, για την επιχειρησιακή εκμετάλλευση
των νέων τότε ελικοπτέρων γενικής χρήσεως UH-1H Huey που θα παραλαμβάνονταν
από τις ΗΠΑ. Όπερ και εγένετο. Η βάση δημιουργήθηκε σε εδάφη που ουσιαστικά
ήταν παρόχθιες περιοχές της πρώην πλέον λίμνης Κάρλας.
Το 1973 αποφασίστηκε η μεταστάθμευση της Σχολής Αεροπορίας Στρατού από το
αεροδρόμιο του Αγρινίου που ήταν ως τότε, στο Στεφανοβίκι, το 1974 έγινε η
μεταστάθμευση και το 1975 άρχισε η κανονική λειτουργία της Σχολής στο
Στεφανοβίκι.
Εδώ και καμιά 20-25 χρόνια, άλλες κυβερνήσεις αποφάσισαν να ξαναδώσουν ζωή στη
λίμνη Κάρλα και προχώρησαν στα σχετικά έργα που έχουν προχωρήσει και η λίμνη
έχει ξαναγίνει εδώ και μία 15ετία. Αποτέλεσμα αυτής της αποφάσεως ήταν η
στρατιωτική βάση της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκι να κείται σε απόσταση
περίπου ενός χιλιομέτρου από τις πλησιέστερες πλευρές του αεροδρομίου, με ό,τι
αυτό συνεπάγεται. Και μπορεί ως τώρα να μην είχαν δημιουργηθεί ιδιαίτερα
προβλήματα, λόγω του χαμηλού ύψους των βροχοπτώσεων, αλλά ήλθε η πρωτοφανής
καταιγίδα “Daniel” και ανέδειξε το μέγεθος του προβλήματος, κάτι που ασφαλώς
αναμένεται ότι θα προκαλέσει και τη λήψη αντίστοιχων μέτρων από πλευράς ΓΕΕΘΑ
και ΓΕΣ.
-Δεύτερο, σήμερα η αεροπορική βάση του Στεφανοβικίου αποτελεί τη μεγαλύτερη
βάση της Αεροπορίας Στρατού και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει συμπεριληφθεί
ονομαστικώς στη νέα, ανανεωμένη, ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία ως
«τοποθεσία» (location), με αποτέλεσμα εκεί να έχουν ξεκινήσει έργα με χρήματα
των Αμερικανών για αναβάθμιση των εγκαταστάσεων, αφού εκεί μετασταθμεύουν προς
εκπαίδευση σε τακτική τριμηνιαία βάση, μονάδες της Αεροπορίας Στρατού των
ΗΠΑ.
Στη βάση του Στεφανοβικίου εδρεύουν σήμερα:
--- Η διοίκηση της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (1η ΤΑΞΑΣ)
--- Το 1ο Συγκρότημα Αεροπορίας Στρατού (1ο ΣΥΑΣ)
--- Το 1ο Τάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων (1ο ΤΕΕΠ) με τα παλαιά επιθετικά
ελικόπτερα AH-64A+ Apache
--- Το 2ο Τάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων (2ο ΤΕΕΠ) με τα νεότερα επιθετικά
ελικόπτερα AH-64DHA Longbow Apache
--- Το 1ο Τάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού (1ο ΤΕΑΣ) με τα υπό παραλαβή
ελικόπτερα επιθετικής αναγνωρίσεως OH-58D Kiowa Warrior και όσα από τα 60
παλαιότερα γενικής χρήσεως UH-1H Huey είναι ΕΝ/ΕΝ (=Εν Ενεργεία),καθώς – ως
γνωστόν – αυτά είναι υπό απόσυρση.
--- Το 307 Τεχνικό Συγκρότημα Υποστηρίξεως Αεροπορικού Υλικού (307 ΤΣΥΑΥ) για
την υποστήριξη όλων των τύπων των ελικοπτέρων.
--- Άλλες μονάδες και υπομονάδες
Από την ανωτέρω παράθεση των μονάδων της βάσεως φαίνεται ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι οι
πολιτικοί ισχυρισμοί του τύπου «δεν πέταξαν ελικόπτερα για έρευνα και διάσωση
επειδή πλημμύρισε η βάση στο Στεφανοβίκι» είναι επιεικώς ΑΣΤΕΙΟΙ, καθώς ΚΑΜΙΑ
από τις προαναφερθείσες μονάδες και ΚΑΝΕΝΑΣ από τους προαναφερθέντες τύπους
ελικοπτέρων δεν πραγματοποιεί αποστολές «έρευνας και διασώσεως», γιατί αφενός
δεν έχει το κατάλληλο βαρούλκο (“hoist”) για να κατέρχεται με τον διασώστη και
να προβαίνει σε διάσωση και αφετέρου δεν διαθέτει στο πλήρωμα ειδικά
εκπαιδευμένο διασώστη για να κατέβει και να ανέβει μεταφέροντας τον
διασωθέντα. Μόνο όσα από τα ελικόπτερα «Γενικής Χρήσεως» (Utility
Helicopter/UH) UH-1H Huey είναι σε ενέργεια θα μπορούσαν να ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ κόσμο
από στεγνές θέσεις και όχι από ταράτσες σπιτιών κλπ.
-Τρίτο, τα ως τώρα συνήθη προληπτικά μέτρα ασφαλείας σε περιπτώσεις ισχυρών
βροχοπτώσεων ήταν η μετακίνηση των ελικοπτέρων από τα σημεία όπου συνήθως
γέμιζαν με νερό σε άλλα σημεία του αεροδρομίου, που βρίσκονται ψηλότερα, κάτι
το οποίο έγινε και τώρα, συμφώνως πάντα με το ΓΕΣ, αρχίζοντας από τα πλήρως
επιχειρησιακά ελικόπτερα και συνεχίζοντας με αυτά που είναι προς συντήρηση ή
επισκευή. Κάποια από τα ελικόπτερα που είναι εκτός ενεργείας και ΔΕΝ πετούν
μεταφέρονται (και αν) τελευταία, αλλιώς παραμένουν όπου βρίσκονται.
-Τέταρτο, οι δύο τουλάχιστον φωτογραφίες με τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64A+
Apache που έχουν δει το φως της δημοσιότητος, μία εντός και μία εκτός
υποστέγου, διακρίνονται τα σκέλη τροχών του κυρίως συστήματος προσγειώσεως του
ελικοπτέρου να είναι μέχρι τη μέση στο νερό, δηλαδή το ύψος του νερού είναι
περί τα 15-20 εκατοστά, χωρίς να επηρεάζονται άλλα κύρια συστήματα του
ελικοπτέρου. Ως εικόνα ασφαλώς σοκάρει, ιδίως όσους δεν ξέρουν, αλλά από
επιχειρησιακής πλευράς το γεγονός αυτό δεν επηρεάζει στο παραμικρό το
ελικόπτερο.
-Πέμπτο, από επικοινωνιακής πλευράς η αντιμετώπιση του όλου θέματος από
πλευράς ΓΕΕΘΑ είναι επιεικώς αστεία και μάλλον δείχνει αιφνιδιασμό, καθώς
αρχικώς κάνουν λόγο για «παροπλισμένα Huey», ενώ στη συνέχεια όταν σε δεύτερη
φάση τους εμφανίζουν και τις φωτό με τα Apache επανέρχονται και χωρίς καμία
διευκρίνιση που να ακυρώνει επί της ουσίας το εκπεμπόμενο μήνυμα της
φωτογραφίας, μας «ενημερώνουν» ότι οι φωτό έχουν ληφθεί κατά τη φάση της
μεταφοράς του ελικοπτέρου. Πάρε το αυγό και κούρευτο!
-Έκτο, ο Τύπος που δημοσιοποίησε τις φωτογραφίες, που άγνωστο πως έφτασαν
στην κατοχή του, καλώς έπραξε! Αυτή είναι η δουλειά του. Και δημοσιογραφικώς
και νομικώς είναι απολύτως κατοχυρωμένος. Το στέλεχος όμως του Στρατού Ξηράς
που τράβηξε αυτές τις φωτογραφίες και στη συνέχεια τις δημοσιοποίησε, εν
γνώσει του ότι δημιουργούνται μόνο εντυπώσεις χωρίς να υπάρχει πρόβλημα
ουσίας, πρέπει – κατά την προσωπική μας άποψη – να εντοπιστεί και να υποστεί
τις όποιες συνέπειες προβλέπει η Υπηρεσία και οι Κανονισμοί.
Γιατί δεν μπορεί από τη μία το ΓΕΕΘΑ να διατάζει το ΓΕΣ να διενεργήσει ΕΔΕ για
στρατιωτικό συντάκτη για σχόλιο που έγραψε στο Μέσο που εργάζεται στηριζόμενο
σε φωτογραφίες που είχαν δημοσιοποιηθεί νωρίτερα σε άλλο Μέσο και έφτασαν και
στην κατοχή και του δικού του Μέσου, για έργα που γίνονταν στο …διάδρομο του
γραφείου του Α/ΓΕΣ και από την άλλη «να περάσει στο ντούκου» μία τέτοια
ενέργεια εν ενεργεία στελέχους του Στρατού!