Ο αναμενόμενος θρίαμβος του Ερντογαν επιβεβαιώθηκε και τυπικά από τα
αποτελέσματα του δεύτερου γύρου. Αποτελεί παράλληλα θρίαμβο της
ισλαμικο-εθνικιστικης ιδεολογίας που εκτείνεται πολύ πιο πέρα από τον
κυβερνητικό συνασπισμό που θα κατευθύνει την Τουρκία έως το 2028.
Γράφει ο Θεόδωρος Τσακίρης
Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής η επιρροή της τουρκο-ισλαμιστικής ιδεολογίας
είναι, ειδικά μετά το 2016, καταλυτική επί της ερντογανικής στρατηγικής που
πλέον ακολουθεί πολύ συγκεκριμένα βήματα ανατροπής του εδαφικού και εν γένει
συνοριακού status quo που επέβαλε η συνθήκη της Λωζάνης. Μεταξύ 2016-2022 ο
Ερντογάν έχει πραγματοποιήσει τρεις εισβολές στο έδαφος της βόρειας Συρίας,
ενώ κατέχει και το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας της Ιντλίμπ.
Έχει επεκτείνει κατά δεκάδες τις τουρκικές στρατιωτικές βάσεις εντός του
Βορείου Ιράκ. Έχει εγκαθιδρύσει μόνιμες μεγάλες στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ,
τη Σομαλία, και τη Δυτική Λιβύη επιδιώκοντας μετά το 2019 να μετατρέψει την
κυβέρνηση της Τρίπολης σε «ανδρείκελο», ενώ αποπειράθηκε να αποκτήσει και μια
μεγάλη ναυτική βάση στο Σουδάν το 2018.
Παράλληλα, έχει επεκτείνει τα όρια της διεκδικούμενης Mavi Vatan έως τα 6
ναυτικά μίλια από την νοτιοανατολική άκρη της Κρήτης επιδιώκοντας να
εγκλωβίσει πλήρως την Ελλάδα στα χωρικά της ύδατα οριοθετώντας «ΑΟΖ» με το
καθεστώς της Τρίπολης, ενώ έχει μερικώς εδραιώσει τις διεκδικήσεις αυτές επί
του πεδίου επιχειρώντας να πραγματοποιήσει το 2020 σεισμογραφικές έρευνες
εντός της ακαθόριστης ελλαδικής υφαλοκρηπίδας σε μέρος της Ανατολικής
Μεσογείου έως και 10 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου.
Παράλληλα η Τουρκία έχει εκτελέσει μεταξύ 2019-2020 οκτώ παράνομες γεωτρήσεις
σε διάφορα σημεία της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και των κατεχόμενων κυπριακών
χωρικών υδάτων, χωρίς να της επιβληθεί από την πλευρά του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου η παραμικρή κύρωση.
Στην αρχή της νέας θητείας του ο Ερντογάν θα έχει να αντιμετωπίσει σημαντικούς
παράγοντες εσωτερικού περισπασμού οπως η πίεση της οικονομίας και της
συναλλαγμστικης ισοτιμιας, το κοστος και το ρισκο της μετασεισμικής
ανοικοδόμησης οπού ο Ερντογάν θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποφύγει το
ΔΝΤ αλλά και η αναπόφευκτη διαδικασία της αναζήτησης διαδόχου μέσα από το
ΑΚΡ...
Ωστόσο, ας μην αυταπατόμεθα στο εξωτερικό επίπεδο, ο Ερντογάν δεν θα κάνει
ούτε ένα βήμα πίσω. Από τις διεκδικήσεις της Mavi Vatan και την επέκταση του
βαλλιστικού του οπλοστασίου και του οπλοστασίου των drones παντός είδους. Τα
μετεκλογικά παράθυρα συνεννόησης που ορισμένοι φαντασιώνονταν έχουν πλέον
κλείσει ερμητικά… η μόνη πολιτική για την Τουρκία είναι η δυναμικότερη
διπλωματική ανάσχεση και η αυτόνομη στρατιωτική αποτροπή με εγχώρια αμυντική
βιομηχανία και όχι απλά πλήρη εισαγωγική εξάρτηση.
* Ο Θεόδωρος Τσακίρης είναι Αναπληρωτής Καθηγητή Γεωπολιτικής και Ενεργειακής
Πολιτικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Από: liberal.gr /