Αν όντως είμαστε κοντά σε κάποιου είδους πολεμική σύρραξη με την Τουρκία όπως
διατείνονται σύσσωμα τα ΜΜΕ και πολλοί δημοσιολογούντες, τότε θα πρέπει όλοι
να αναρωτηθούμε τι κάναμε λάθος από το 1974 και μετά και γιατί δεν λειτουργεί
όπως θα έπρεπε η αποτροπή μας. Αν τόσες δεκαετίες κατευνασμού του τουρκικού
θηρίου μάς οδηγήσουν τελικά σε πόλεμο, αυτό θα σημαίνει ότι η αποτροπή μας,
πολύ απλά, απέτυχε παταγωδώς. Με τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε τους Τούρκους τα
τελευταία 48 χρόνια δεν τους πείσαμε καθόλου ότι είμαστε αποφασισμένοι να
υπερασπιστούμε δυναμικά την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας
δικαιώματα, και τώρα θα το πληρώσουμε με αίμα. Θα συμβεί αυτό που είχε πει το
1938 ο Τσώρτσιλ στον Τσάμπερλαιν μετά τη Συμφωνία του Μονάχου: «Είχατε να
επιλέξετε ανάμεσα στον πόλεμο και την ατίμωση. Επιλέξατε την ατίμωση, και θα
έχετε πόλεμο».
Ας αναρωτηθούμε μήπως ήταν λάθος να «παριστάνουμε ότι κοιμόμαστε» και να μην
απαντάμε δυναμικά στις τουρκικές προκλήσεις κόβοντας τον βήχα των Τούρκων
εξαρχής. Μήπως θα έπρεπε να καταρρίπτουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα όποιο
τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος ή UAV τολμούσε να παραβιάσει τον εναέριο χώρο
μας, και όχι να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας λέγοντας ότι «οι παραβιάσεις και
οι υπερπτήσεις δεν παράγουν μόνιμο αποτέλεσμα». (Δήλωση Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγού
Φλώρου σε δημοσιογράφους). Μήπως ήταν ολέθριο λάθος εκ μέρους μας να μην
επιβάλουμε κανένα κόστος στην Τουρκία για τις απειλές και προσβολές που
εκτόξευε συνεχώς εναντίον μας και την απροκάλυπτη επιθετικότητα που επεδείκνυε
σε βάρος μας.
Μήπως ήταν εγκληματική αφροσύνη να ανεχόμαστε να ποδοπατά το διεθνές δίκαιο
στην Κύπρο και στο Αιγαίο, και να την επιβραβεύουμε κι από πάνω ανοίγοντας για
αυτή τις πόρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιτρέποντας με την έγκρισή μας να
παίρνει αφειδώς ευρωπαϊκά κονδύλια. Μήπως έπρεπε να έχουμε θέσει προ πολλού το
ΝΑΤΟ προ των ευθυνών του και να έχουμε τερματίσει αυτή τη σχιζοφρενική
κατάσταση όπου στρουθοκαμηλίζουμε παριστάνοντας ότι έχουμε σύμμαχο τον
χειρότερο εχθρό μας που μέρα-νύχτα απεργάζεται τον εδαφικό ακρωτηριασμό μας.
Ελπίζω οι ελληνικές κυβερνήσεις να αντιληφθούν κάποια στιγμή με τι είδους χώρα
έχουμε να κάνουμε στα ανατολικά σύνορά μας και να της συμπεριφερθούν αναλόγως.
Έχει διατυπωθεί χιλιάδες φορές από τα χείλη των πιο έγκυρων αναλυτών που
διαθέτουμε ότι η Τουρκία εκλαμβάνει την ανοχή και τον κατευνασμό ως αδυναμία,
ότι σέβεται πραγματικά μόνο την ισχύ και την αποφασιστικότητα, και ότι
καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα της στρατιωτικής βίας.
Θεωρώ ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να το χωνέψουν αυτό επιτέλους οι
Έλληνες ιθύνοντες και να πάψουν να τρέφουν αυταπάτες ότι η Τουρκία μπορεί
κάποτε να απαρνηθεί τις ηγεμονικές φιλοδοξίες της και να γίνει ευρωπαϊκό
κράτος. Ούτε είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν πως αν δεν επιβάλουμε ΥΨΗΛΟ
ΚΟΣΤΟΣ στην Τουρκία για κάθε επιθετική κίνηση ή δήλωση ή απειλή που κάνει σε
βάρος μας, αυτή θα αποθρασύνεται περισσότερο και θα μας ασκεί μεγαλύτερη πίεση
επειδή θα πιστεύει ότι τη φοβόμαστε.