ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
Μέρα με τη μέρα ο τουρκικός Τύπος «βράζει» αναφερόμενος στο άνοιγμα της ψαλίδας του ισοζυγίου δυνάμεων με την Ελλάδα. Η Άγκυρα βεβαίως ανησυχεί διπλά, δίνοντας βαρύτητα στα δυο σημεία που θεωρούνται κλειδιά υπεροχής.
Το πρώτο που αναδεικνύεται καθημερινά στον Τύπο ως mega πονοκέφαλος της Τουρκίας έχει να κάνει με τα προβλήματα της TuAF, αλλά και τι είναι αυτό που κατάφεραν οι Έλληνες.
Το δεύτερο σκέλος που δεν ξεχνά η Άγκυρα είναι τα υποβρύχια φόβητρο του Πολεμικού Ναυτικού, υποβρύχια κλάσης Παπανικολής 214.
Αλλά μέσω των δημοσιευμάτων εκείνο που αναδεικνύεται για πολλούς λόγους στη γείτονα είναι πως ναι μεν η Άγκυρα δεν εγκαταλείπει τον αγώνα για τα F-16 Viper καθώς αυτός είναι ο τύπος του μαχητικού που αποτελεί την ραχοκοκαλιά του αεροπορικού στόλου, όμως ανεξάρτητα από την εξέλιξη της υπόθεσης στην Αμερική, η Τουρκία σκοπεύει ν’ αποκτήσει τα Typhoon Eurofighter από τους Άγγλους.
Και εδώ βεβαίως φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι Τούρκοι αναζητούν την απάντηση που θα έχει η TuAF, απέναντι στα Ελληνικά Rafale με τους πυραύλους αέρος- αέρος Meteor, οι οποίοι δημιουργούν συνθήκες απαγόρευσης αφού είναι ικανοί να εξουδετερώσουν εχθρικό αεροσκάφος πριν καν αυτό εισέλθει παράνομα εντός του FIR Αθηνών και του Εθνικού Εναέριου Χώρου.
Στον τουρκικό Τύπο τα δημοσιεύματα για τους πυραύλους Meteor φτάνουν σε σημείο εμμονής. Τονίζεται ότι με αυτό το asset η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι ικανή να δημιουργήσει αδιαπέραστο τείχος στον Ελληνικό ουρανό, εφόσον οι συνθήκες γίνουν ποτέ πραγματικές. Τότε δηλαδή που δεν θα υπάρχουν σε καμία περίπτωση οι κλειστές αερομαχίες και οι ιπτάμενοι δεν θα ξεχωρίζουν ποιος είναι ο αντίπαλός τους από την κάσκα του. Τόσο κοντά φτάνουν σε πολλές περιπτώσεις τα Ελληνικά με τα τουρκικά αεροσκάφη…
Η ψαλίδα δεν κλείνει…
Όμως υπάρχουν ερωτήματα τα οποία δεν απαντώνται μέσω αυτών των δημοσιευμάτων.
Ποιον τύπο Typhoon Eurofighter απ’ όλους που έχει στην διάθεσή της η Βρετανική RAF, θέτει προς διάθεση στην Τουρκία;
Οι έως τώρα πληροφορίες έλεγαν ότι οι Άγγλοι θέλουν να «ξεφορτωθούν» τα πρώτα Typhoon, τα οποία ούτε 4,5 γενιάς είναι, ούτε σύγχρονα ηλεκτρονικά έχουν, ούτε φυσικά είναι ικανά να φέρουν τους πυραύλους αέρος- αέρος Meteor.
Και μπορεί κατά την επίσκεψή του στην Αγγλία ο Χουλουσί Ακάρ να είδε τους νεότερους τύπους του Eurofighter, που μπορούν να φέρουν τους πυραύλους φόβητρο των Τούρκων, όμως ποιος έχει δώσει εγγυήσεις στην Άγκυρα ότι η κατασκευάστρια εταιρεία και οι χώρες συμπαραγωγοί του Meteor θα συνυπογράψουν την παραχώρηση αυτών των πυραύλων στην Τουρκία και πως θα την καλωσορίσουν στο κλειστό club που πρόσφατα δέχτηκαν την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία;
Το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική πλατφόρμα φυσικά…
Επιπλέον αν υποθέσουμε ότι όντως η Τουρκία θέλει να βάλει το αεροσκάφος της Ευρωπαϊκής κοινοπραξίας στον στόλο της, οι υποδομές υπάρχουν; Τα κονδύλια για μια τέτοια αγορά είναι διαθέσιμα, την ώρα που κατά εκατοντάδες οι Τούρκοι πολίτες στοιβάζονται σε ουρές για ένα κιλό ψωμί; Σε πόσο καιρό οι ιπτάμενοι θα είναι διαθέσιμοι στο νέο τύπο;
Απ’ όπου κι αν το πιάσει κανείς για ν’ απαντήσει σε δεκάδες ερωτήματα που προκύπτουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η TuAF αναγκαστικά μένει πολλά χρόνια πίσω από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αύριο ως δια μαγείας λύνονται όλα στις ΗΠΑ και αποδεσμεύονται τα νέα F-16 Viper για τη γείτονα.
Το «χρονόμετρο» μαρτυρά στην Τουρκία πως όσο κι αν τρέξει δεν είναι ικανή να καλύψει το χαμένο έδαφος και μάλιστα οι γείτονες γνωρίζουν πολύ καλά πως στις Ελληνικές αεροπορικές βάσεις επικρατεί κυριολεκτικά καθημερινός εκπαιδευτικός οργασμός, την στιγμή μάλιστα που οι δικές τους πτήσεις περιορίζονται ολοένα και περισσότερο στα isobox των UAV’s τα οποία έχουν πάρει τη θέση των F-16 στις καθημερινές έκνομες ενέργειες εντός του FIR Αθηνών.
Και κάτι πολύ βασικό: Ακόμη κι αν προσπεραστεί ο σκόπελος Μενέντεζ, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, και η Τουρκία πάρει τα F-16 Viper, ΔΕΝ θα έχει την απάντηση που αναζητά απέναντι στους Meteor των Ελληνικών Rafale. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πολύ δύσκολα θα αποδεσμεύσουν έναν πύραυλο όπως ο ΑΙΜ-120 Delta στην Τουρκία και την Ελλάδα η οποία βεβαίως θα δώσει τη δική της «μάχη» μιας και βρίσκεται προ των πυλών της 5ης γενιάς και του F-35…
Ο εφιάλτης των 214 «Παπανικολής»
Πάντως και στην θάλασσα, εκτός των νέων ψηφιακών φρεγατών που έχουν επιλεγεί από το Πολεμικό Ναυτικό, κλάσης «ΚΙΜΩΝ», γνωστές ως Belh@rra για τις οποίες δεν σταματά τα δημοσιεύματα ο τουρκικός Τύπος, ο εφιάλτης του τουρκικού στόλου παραμένουν τα Ελληνικά υποβρύχια.
Κυρίως τα τύπου 214, κλάσης Παπανικολής αλλά και τα παλαιότερα, τύπου 209 κι αυτό διότι τα πληρώματά τους για πολλά χρόνια είναι οι ίδιοι άνθρωποι, γνωρίζουν πολύ καλά τις δυνατότητες του κάθε κήτους αλλά και το υποβρύχιο ανάγλυφο στο οποίο μεθοδικά κινούνται.
Και ο συνδυασμός των 214 με τις νέες τορπίλες που εντός της επόμενης χρονιάς θ’ αρχίσουν να τοποθετούνται στην πυριτιδαποθήκη του στόλου, δημιουργούν το κοκτέιλ φόβου.
Τι κι αν οι Τούρκοι έχουν παραγγείλει έξι ίδια υποβρύχια με τα Ελληνικά. Έως ότου μάθουν τις δυνατότητες που έχουν τα 214 θα έχουν περάσει αρκετά χρόνια.
Από την άλλη πλευρά οι μνήμες και τα παθήματα του 2020 από τα Ελληνικά τύπου 214 παραμένουν για τους Τούρκους νωπά σημεία της Ελληνοτουρκικής κρίσης που… δεν θέλουν να επαναφέρουν τόσο συχνά στις θύμησές τους.
Και βεβαίως έχει ιδιαίτερη σημασία το πότε κι αν τελικά θα παραδοθεί το πρώτο 214 στους Τούρκους.
Αν αναλογιστεί κανείς πως σε δέκα ημέρες η Γερμανία αναμένεται να υπογράψει σημαντικές συμφωνίες με την Ελληνική πλευρά, για την διπλωματία και την άμυνα, δεν αποκλείεται να φανεί και μια άλλη κεφαλαιοποίηση σε αυτή την εταιρική σχέση, η οποία τα προηγούμενα χρόνια τοποθετούνταν ως αίτημα της Αθήνας προς το Βερολίνο και αφορούσε την αποδέσμευση των 214 στην Τουρκία…