Το γαλλικό Le Figaro, φιλοξενεί ιστορικό άρθρο «μήνυμα» στην Άγκυρα με τον
τίτλο «Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Ευρώπη».
Το ύφος και η δομή του άρθρου αποτελούν μια σαφή υπενθύμιση σε όλους τους
Ευρωπαίους εταίρους και την Άγκυρα φυσικά, ότι όποιος «ξεχνά την ιστορία είναι
καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
Το ακόμα πιο σημαντικό όμως σε αυτό είναι ότι το γαλλικό έντυπο, αφού κάνει
μια ιστορική αναδρομή της ιστορίας των βάρβαρων Σελτζούκων ή Οθωμανών Τούρκων
μέχρι το 1919, τελειώνει αναπάντεχα με την Συνθήκη των Σεβρών κάνοντας μια
τρομερή υπενθύμιση.
«Στις 10 Αυγούστου 1920, η Συνθήκη που υπογράφηκε στις Σέβρες, κατέγραψε την
ήττα και την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν σύμμαχος των
ηττημένων Κεντρικών Αυτοκρατοριών (Γερμανίας-Αυστροουγγαρίας)», αναφέρει το
γαλλικό περιοδικό.
Πρόκειται για μια ξεκάθαρη υπενθύμιση πιθανότατα από το «βαθύ γαλλικό
κράτος», για το τι ακριβώς αναμένει την Τουρκία εφόσον αυτή συνεχίσει το
τωρινό σχέδιο της για αναβίωση ξανά της πάλαι ποτέ Οθωμανικής αυτοκρατορίας
σε Ανατ. Μεσόγειο, Αφρική και αλλού.
Το γαλλικό άρθρο αναφέρει επίσης επισταμένα και την ελληνική επανάσταση
τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι «το 1821, οι Έλληνες εξεγέρθηκαν και διακήρυξαν
την ανεξαρτησία τους.
»Ο Σουλτάνος Μαχμούντ Β ζήτησε βοήθεια από τους Αιγυπτίους, οι οποίοι
αποβίβασαν στρατό στον Μοριά (Πελοπόννησο) σφαγιάζοντας τον ελληνικό
πληθυσμό.
»Οι Ευρωπαίοι, υπό την πίεση της φιλελληνικής κοινής γνώμης, αποφάσισαν να
παρέμβουν, αλλά για διαφορετικούς λόγους.
»Το 1827, ένας αγγλο-γαλλο-ρωσικός στόλος κατανίκησε τα οθωμανικά πλοία στον
κόλπο του Ναβαρίνου.
»Η Γαλλία, από την πλευρά της, έστειλε μια εκστρατευτική δύναμη εδάφους στο
Μοριά το 1828, προτού η Ρωσία κηρύξει πόλεμο στην Τουρκία.
»Έτσι με την συνθήκη της Αδριανούπολης το 1829, η Τουρκία αναγνώρισε την
ανεξαρτησία της Ελλάδας καθώς και την αυτονομία της Σερβίας, της Μολδαβίας
και της Βλαχίας».
Η γαλλική κοινή γνώμη, καθώς και η πολιτική και στρατιωτική ελίτ, θεωρεί ότι
εφόσον οι Τούρκοι συνεχίσουν (που θα συνεχίσουν) να συμπεριφέρονται ως
«Οθωμανοί», πολύ πιθανόν να υποστούν μια επανάληψη της εποχής του 1918 και
τότε να εφαρμοστεί πραγματικά μια νέα Συνθήκη των Σεβρών, η οποία θα
συμφέρει όχι μόνο την Γαλλία, αλλά όλους τους Ευρωπαίους, πλην φυσικά
Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας.
Σήμερα εν έτει 2020 για παράδειγμα, τα σχέδια της γαλλικής Total στην
Ανατολική Μεσογείου «έσπρωξαν» τα συμφέροντα και της Γαλλίας να συμβαδίζουν
με αυτά της Κύπρου, τη Ελλάδος και της Αιγύπτου, ερχόμενα σε ευθεία
αντιπαράθεση με την Τουρκία.
Η εκτεταμένη στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι
πλέον γεγονός που προκαλεί ανησυχία στην Άγκυρα λόγω της δυναμικής μιας
χώρας που διαθέτει έναν ισχυρότατο στρατό και πολεμικό ναυτικό, ενώ στο
οπλοστάσιο του υπάρχουν και πυρηνικά όπλα.
Η Τουρκία θεωρεί τη συμμετοχή της Γαλλίας στο σχέδιο που αφορά την ενέργεια
στην Ανατολική Μεσόγειο ως αδικαιολόγητη ανάμειξη κοντά στις ακτές της
Τουρκίας, δημιουργώντας παρασκηνιακά ένα τρομερό γαλλο-τουρκικό γεωπολιτικό
ανταγωνισμό, καθώς η ίδια επεκτείνει την επιρροή της στις πρώην οθωμανικές
περιοχές της Βόρειας Αφρικής και στο Σαχέλ, περιοχές στις οποίες όμως η
Γαλλία έχει υπό το δικό της έλεγχο εδώ και δεκάδες χρόνια.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας που εκδηλώνεται και στην υποσαχάρια ζώνη, που
αποσκοπεί να εκδιώξει τη Γαλλία από την Αφρική, και είναι ο σημαντικότερος
λόγος που η Γαλλία έχει αποφασίσει πολύ σκληρά να αντιταχθεί στην τουρκική
επέκταση, μια στάση από την οποία ωφελείται και η Ελλάδα.
Τίποτα από αυτά που γράφονται σε μεγάλα γαλλικά και ξένα έντυπα δεν είναι
τυχαία αλλά ακολουθούν κάποιο σαφές σχέδιο.
Εκτιμάται γενικά πως ότι και να γράφουν πολλοί για την σημερινή τουρκική
εξωτερική πολιτική και την εύνοια της δύσης στην Άγκυρα, οι Τούρκοι «σήκωσαν
πολύ ψηλά το μπόι τους» ειδικά σε Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική, και για αυτό
πιθανόν να δούμε εξελίξεις το νέο έτος, οι οποίες να είναι πραγματικά
πρωτόγνωρες αφού όλα έχουν τεθεί σε νέα τροχιά και τα συμφέροντα είναι απλά
τεράστια.