Τα «αόρατα» ελληνικά υποβρύχια τύπου 214 έχουν αποτελέσει την αιχμή του
δόρατος στη συνεχιζόμενη ελληνοτουρκική κρίση στην Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο
(φωτογραφία: υποβρύχιο Παπανικολής)
Έως το 2026 θα έχουν ενταχθεί ακόμα δυο «αόρατοι φονιάδες του βυθού» στη
δύναμη του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν τα υποβρύχια Type 214 βρίσκονται σε κατάδυση στα 20 μέτρα κάτω από τη
θάλασσα, επικρατεί σ' αυτά απόλυτη σιγή. Ακόμα και το πλήρωμα μιλά μεταξύ του
χαμηλόφωνα. Ο παραμικρός θόρυβος μπορεί να προδώσει την παρουσία τους. Η
μοναδική στιγμή που δημιουργήθηκε κάποια φασαρία στο υποβρύχιο «Κατσώνης» ήταν
όταν βρέθηκε στο περισκόπιό του το «Oruc Reis». Τα επιφωνήματα και τα
«γαλλικά» του πληρώματος που είχε το τουρκικό ερευνητικό καράβι στην εμβέλεια
των οπλικών του συστημάτων ήταν τόσο θορυβώδη που ανάγκασαν τον κυβερνήτη να
συστήσει ησυχία για να μην προδοθεί η θέση τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν
επρόκειτο ποτέ να γίνει, αφού τα υποβρύχια αυτά και αόρατα είναι (με σύστημα
Στελθ) και αθόρυβα.
Αυτός είναι, άλλωστε, και ο βασικός λόγος που ο Πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη
επίσκεψή του στη Σούδα και στο υποβρύχιο «Κατσώνης»τόνισε - όπως και η
στρατιωτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας - ότι υπάρχει option για την
προμήθεια και άλλων δύο υποβρυχίων Type 214. Σύμφωνα με πληροφορίες, εάν
ενεργοποιηθεί η option, τότε έως το 2026 θα έχουν ενταχθεί ακόμη δύο «αόρατα»
υποβρύχια στο Πολεμικό Ναυτικό.
ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ. Τριάντα τέσσερις ημέρες κάτω από τη θάλασσα, χωρίς ούτε
μία στιγμή να βγουν στην επιφάνεια, χωρίς να έχουν τα πληρώματα καμία
επικοινωνία με τους δικούς τους, με τους ναύτες, υπαξιωματικούς και
αξιωματικούς να κάνουν σκληρή οικονομία στο πόσιμο νερό, με τον μάγειρα να
κάνει περικοπές στις μερίδες των φαγητών (τα αγαπημένα φαγητά στα υποβρύχια
είναι τα λαζάνια) και με την ξηρά τροφή που ήταν καλά αποθηκευμένη σιγά σιγά
να παίρνει τη θέση του φρέσκου φαγητού. Και όμως, ο επαγγελματισμός όλων των
πληρωμάτων των ελληνικών υποβρυχίων ήταν εξαιρετικός και η προσήλωσή τους στο
εθνικό καθήκον υποδειγματική. Όλο αυτό το διάστημα είχαν αρκετές φορές λοκάρει
τουρκικά πλοία, ακόμα και τουρκικά υποβρύχια, χωρίς ποτέ να γίνουν αντιληπτοί.
ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. Αυτό το υπερόπλο του Πολεμικού Ναυτικού, τα τέσσερα
συνολικά υποβρύχια Type 214, που είχε παραγγείλει από τη Γερμανία το 2000 και
που είναι η αιχμή του δόρατος στη συνεχιζόμενη κρίση στη ΝΑ Μεσόγειο (εντός
της ελληνικής υφαλοκρηπίδας), είχε «παρεξηγηθεί» κατά την παραλαβή του. Είπαν
ότι δήθεν «γέρνουν». Η τότε αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ τα ονόμασε χωρίς
καμία απόδειξη «υποβρύχια - φέρετρα», «τεράστιο σκάνδαλο», ακόνιζε τα μαχαίρια
για σύσταση εξεταστικής επιτροπής με ένα μείγμα κατηγοριών που θα οδηγούσε τον
Ευάγγελο Βενιζέλο (που επέμεινε να συνεχιστεί το πρόγραμμα ναυπήγησής τους) σε
Ειδικό Δικαστήριο.
Εύλογα μπορεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε σήμερα εάν τότε δεν είχε
προχωρήσει η σύμβαση. Η ίδια σύμβαση που είχε χαρακτηριστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως
ένα τεράστιο σκάνδαλο, με μύδρους από Τσίπρα και Καμμένο. Των υποβρυχίων που
εάν δεν υπήρχαν τώρα, η χώρα δεν θα είχε το πλεονέκτημα έναντι των τουρκικών
προκλήσεων. Δεν θα ξόδευαν οι Τούρκοι ώρες πτήσεων με κατασκοπευτικά αεροσκάφη
για να τα εντοπίσουν στη ΝΑ Μεσόγειο. «Ακόμα τα ψάχνουν», όπως αποκάλυψε
προσφάτως στη Βουλή ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Ήταν τόσο σοβαροφανείς οι κατηγορίες για τα υποβρύχια τα οποία δήθεν έγερναν,
που θορύβησαν τότε τους γερμανούς κατασκευαστές, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα
για να διαπιστώσουν εάν όντως γέρνουν. Όλη αυτή η ιστορία έθεσε σε σοβαρή
δοκιμασία τις σχέσεις Αθήνας - Βερολίνου. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που το
2000 συμφώνησε στην παραγγελία από τη Γερμανία τεσσάρων υποβρυχίων Type 214.
Τότε το νέο αυτό υποβρύχιο βρισκόταν ακόμα «στα χαρτιά» και παρουσιαζόταν από
τους Γερμανούς ως «υπερόπλο» που θα έδινε σημαντικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα
στο Πολεμικό Ναυτικό. Βασικά σημεία της υπεροχής του έναντι των άλλων
υποβρυχίων ήταν η χρήση νέας τεχνολογίας, που του επέτρεπε πολύ μεγαλύτερη
παραμονή κάτω από τη θάλασσα και το καθιστούσε δυσδιάκριτο στα εχθρικά ραντάρ.
Το 2004, το πρώτο υποβρύχιο της σύμβασης καθελκύστηκε στα ναυπηγεία του
γερμανικού ομίλου HDW στο Κίελο και βαφτίστηκε «Παπανικολής».
Στην αρχή ειπώθηκε (κατά τις δοκιμές) ότι υπήρξαν προβλήματα αστάθειας και του
προσέδωσαν την ονομασία «το υποβρύχιο που γέρνει». Η Αθήνα το 2006 αρνήθηκε να
το παραλάβει και άρχισε μια πολύπλευρη διαπραγμάτευση, με πολιτικές,
διπλωματικές, οικονομικές, αμυντικές παραμέτρους. Τη στιγμή μάλιστα που η
Ελλάδα είχε προκαταβάλει το 80% του συνολικού αντιτίμου για την αγορά των
τεσσάρων υποβρυχίων. Χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια από την καθέλκυση του
υποβρυχίου και τέσσερα χρόνια από την άρνηση του Πολεμικού Ναυτικού να το
παραλάβει, για να καταλάβουν την αξία του και να έρθει το «Παπανικολής» στην
Ελλάδα. Ετοιμοπόλεμο, με εμφανή την υπεροχή του. Ακολούθησαν και τα άλλα τρία
υποβρύχια που έδρασαν και δρουν καθημερινά στην προάσπιση της εθνικής
κυριαρχίας.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ [Μετατροπή σε κείμενο: staratalogia.gr]