Η "λυκοσυμμαχία" Τουρκίας-Ιράν κατά του ελληνογαλλικού άξονα & του Ισραήλ



Ο άξονας του κακού θα κάνει την εμφάνιση του στην Α.Μεσογειο

Η Τουρκία κινούμενη στο δόγμα που ορίζει σαφώς ένα αρχαίο ελληνικό ρητό “πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται”, υλοποιεί το δικό της αμυντικό άξονα κατά της συμμαχίας Ελλάδος, Γαλλίας, Κύπρου αλλά και Αιγύπτου.

Αυτή η κίνηση σύμφωνα με ειδικούς, θα έχει βαθιές επιπτώσεις στην περιοχή για τα επόμενα 100 χρόνια.

Η Άγκυρα βασικά θέλει να αντικρούσει και τον ισραηλινό συνασπισμό στην Ανατολική Μεσόγειο με την δυνατότητα εξόδου στην περιοχή του Ιράν, του Πακιστάν και του Κατάρ.

Σε γενικές γραμμές αυτός ο άξονας θα προσελκύσει την Κίνα (ένθερμος σύμμαχος του Πακιστάν) αλλά και τη Ρωσία (σύμμαχος του Ιράν).

Τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία αγκάλιασαν ευρέως τις πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ της Άγκυρας και της Τεχεράνης.

Ιράν και Τουρκία φαινομενικά υποστηρίζουν διαφορετικές πλευρές στη Συρία, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει πιο κοντά λόγω του κοινού μετώπου τους προς ΗΠΑ και Ισραήλ.

Η αναδυόμενη σχέση Ιράν-Τουρκίας έρχεται σε αντίθεση με τις ιδέες που έχουν διατυπωθεί από σχολιαστές, δεξαμενές σκέψης, εμπειρογνώμονες και στρατηγικούς αναλυτές που έχουν χωρίσει τη Μέση Ανατολή σε σεχταριστικά στρατόπεδα «Σουνιτών» και «Σιιτών», γράφει ο SETH J. FRANTZMAN.

Όσον αφορά την Τουρκία και το Ιράν, κάποιοι ειδικοί είχαν μιλήσει για μια μελλοντική «αρχαία σύγκρουση» των δυο χωρών.

Οι ίδιοι είχαν δηλώσει ότι Τουρκία και Ιράν δεν μπορούν να ταυτιστούν, επειδή η μία είναι απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το άλλο της περσικής αυτοκρατορίας.

Η μία χώρα έχει το σουνιτικό δόγμα και στηρίζει την μουσουλμανική αδελφότητα και το άλλο είναι μια επαναστατική ισλαμική «δημοκρατία».

Η ρητορική Τεχεράνης και Άγκυρας όμως δεν κινείται στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης σύγκρουσης Ιρανών εναντίον Οθωμανών και Σιτών εναντίον των Σουνιτών.

Αντιθέτως, η Τουρκία αγκαλιάζει σήμερα το Ιράν και πιέζει για «διάλογο με το Ιράν για την εξεύρεση πιθανών λύσεων σε προβλήματα στην κοινή τους περιοχή», ανέφερε ο πρόεδρος της Τουρκίας, σύμφωνα με το Anadolu.

«Ο διάλογος μεταξύ Τουρκίας και Ιράν έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επίλυση πολλών περιφερειακών προβλημάτων», δήλωσε ο αρχηγός του Τουρκικού καθεστώτος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην έκτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου Τουρκίας-Ιράν.

Ο Χασάν Ρουχάνι του Ιράν συμφώνησε: «Πιστεύω ότι η συνεργασία μας θα επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα, καθώς η επιδημία υποχωρεί».

Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι «οι Σιωνιστές και οι αλαζονικές αντι-ισλαμικές δυνάμεις και πολιτικές βρίσκονται πίσω από  εχθρικές κινήσεις ... για να αποσπάσουν την προσοχή των χωρών της Δυτικής Ασίας  από τις συνωμοσίες που εκτοξεύουν το αμερικανικό και το σιωνιστικό καθεστώς στην περιοχή».

Αυτό μας δείχνει λοιπόν ότι Τουρκία και Ιράν έχουν ενωθεί προ του κοινού εχθρού, τον οποίο βλέπουν στο πρόσωπο των ΗΠΑ-Ισραήλ.   

Την ίδια στιγμή ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας είπε ότι η Ευρώπη έχει πολλούς «ρατσιστές που πρέπει να «γνωρίζουν τη θέση τους», ενώ η Άγκυρα απειλεί την Ελλάδα καθημερινά με πόλεμο, συγκρίνοντας μια μελλοντική μάχη με την  ήττα του 1922 πριν από 100 χρόνια.

Για ορισμένους υπεύθυνους χάραξης πολιτικών στη Δύση, υπάρχει μια θεωρία ότι η Τουρκία είναι ένας φυσικός σύμμαχος ενάντια στο Ιράν και ότι αυτό το χάσμα των Σουνιτών-Σιιτών μπορεί να αξιοποιηθεί αφού αυτές οι χώρες θα συγκρουστούν.

Ωστόσο, ούτε η Τουρκία ούτε και το Ιράν έχουν τέτοιες προθέσεις και φυσικά δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο  μελλοντικά.

Η Τουρκία μιλά συχνά για το ισλαμικό «ummah» ή την παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα, όπως και το Ιράν, ενώ και οι δύο χώρες επιδιώκουν να «απελευθερώσουν το Τέμενος Αλ-Άκσα» στην Ιερουσαλήμ.

Τουρκία, Ιράν, και σε κάποιο βαθμό και το Κατάρ, έχουν δημιουργήσει μια περιφερειακή αμυντική συμμαχία, η οποία έχει την δυνατότητα εξόδου στην Α.Μεσόγειο απειλώντας τους πάντες.

Αν η δύση, οι μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Γαλλία, Ισραήλ κά) σε συνεργασία με άλλες χώρες, δεν ανακόψουν αυτήν την “έξοδο” τότε θα δούμε το σενάριο των βυζαντινο-αραβικών και περσικών πολέμων στην αρχή ενός νέου μεσαίωνα του ανθρώπινου πολιτισμού.