Η κ. Sylvie Kauffmann, διευθύντρια σύνταξης της Γαλλικής εφημερίδας Le Monde,
γράφει στην εφημερίδα New York Times, για την εκρηκτική κατάσταση στην
Ανατολική Μεσόγειο.
«Το επόμενο παγκόσμιο σημείο ανάφλεξης», σημειώνει. Kαθώς η Δύση υποχωρεί από
την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, έρχεται η Τουρκία και η Ρωσία, να
συμπληρώσουν το κενό αυτό. Η περιοχή θα μπορούσε να καταστεί το επόμενο
γεωπολιτικό σημείο ανάφλεξης, τόσο για την Ευρώπη όσο και το ΝΑΤΟ.
Κατά μία έννοια, όπως η Κίνα προβάλει εδαφικές διεκδικήσεις έναντι των Ασιατών
γειτόνων της, έτσι και η Τουρκία, είναι η ολοένα και περισσότερο, ταραχοποιός
ανερχόμενη δύναμη στην Αν. Μεσόγειο, κάνοντας σαφείς τις επιδιώξεις της είτε
στη Συρία, είτε στη Λιβύη.
Η κατάσταση στην περιοχή, σημειώνει η αρθρογράφος, απεικονίζει τέλεια την
‘παγκόσμια αταξία’ (περιγράφεται το τί συνέβη από το 2011 στη Λιβύη με την
πτώση του Qaddafi, τα δραματικά γεγονότα με τη δολοφονία το 2012, του
Αμερικανού πρέσβη Christopher Stevens στη Βεγγάζη, την αποχή από την περιοχή
των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, το ρόλο -έκτοτε- της Ρωσίας, του Ιράν και της
Τουρκίας).
Κι ενώ η ΕΕ είναι -όπως πάντα- διχασμένη, η Γαλλία εμφανίζεται να βαδίζει μόνη
της στο εκεί πεδίο. Ακόμη περισσότερο, είναι απομονωμένη στο να αντιμετωπίσει
την Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, δεν διστάζει να κατηγορεί την Άγκυρα για
‘εγκληματική ευθύνη’ στη Λιβύη. Από την πλευρά της η Ουάσιγκτον, αν και
αναγνωρίζει την τρομερή κατάσταση που έχει περιέλθει η Λιβύη, και παρόλο που
δεν επιθυμεί η βορειο-αφρικανική χώρα, να ‘αποικιοποιηθεί’ από Ρωσία και
Τουρκία, από την άλλη δεν θέλει και να τα χαλάσει με τον Τούρκο πρόεδρο
Erdogan. Και είναι ‘χαρούμενη να αφήνει τον Macron, να παίζει το ρόλο του
κακού αστυνομικού’.
Στο άρθρο η Kauffmann επισημαίνει μεταξύ άλλων, ότι η αυξανομένη δραστηριότητα
της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή έχει ‘πολλά πλοκάμια’: η άλυτη διαφορά της
με την Ελλάδα όσον αφορά στο Κυπριακό, περιπλέκεται εισέτι, από διεκδικήσεις
ως προς τους πρόσφατα ανακαλυφθέντες υδρογονάνθρακες.
Αυτό ήταν που οδήγησε την Τουρκία, να συνάψει συμφωνία (καθορισμού) θαλασσίων
συνόρων -τον περασμένο Νοέμβριο- με τη Λιβύη, από την οποία δημιουργήθηκε μια
ΑΟΖ που παραβιάζει τόσο τα Ελληνικά, όσο και τα Κυπριακά
δικαιώματα-συμφέροντα. Αλλά επίσης, το κυβερνόν κόμμα στην Τουρκία, διατηρεί
δεσμούς με τη ‘Μουσουλμανική Αδελφότητα’, και -ζωτικής σημασίας- η Τουρκία
ελέγχει τον καθοριστικό διάδρομο μεταναστών προς την Ευρώπη.
New York Times